5 Mayıs 2013 Pazar
ACİDRİNE (Tablet)
Etken Madde(ler):
Aminoasetat bazik 250 mg, Galaktan sulfat 200 mg, Mirtikain lauril sülfat 2.5 mg Piyasa Şekilleri:
40 tabletlik ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Genel olarak yemeklerden sonra veya ağrılı zamanlarda, çiğnemek veya emmek suretiyle günde 3-6 tablet. Genel olarak ağrılı krizlerde veya yemeklerden bir saat sonra alınır. Acidrin tablet ile beraber ayrıca oral tıbbi tedavi uygulanacak ise iki ilaç alımı arasında bir süre bulunması uygundur.
Endikasyonları: Özogastrik hastalıklarda ağrılı durumların semptomatik tedavisinde kullanılır.
Uyarılar:
Sürekli diyalize girmek zorunda olanlarda alüminyum birikmesiyle ensefalopati riski olabileceğinden dikkatli olunmalıdır. Yan Etkileri:
Besinlerle takviye edilemeyen uzun süreli tedavilerde veya doz aşımı durumunda konstipasyon, fosfor kaybı riski görülür. İlaç Etkileşimleri:
Alüminyum bileşikleri; absorbsiyonla indometazinin, şelasyonla tetrasiklinin rezorbsiyonunu azaltır veya geciktirir. Tüm antiasitler gibi asit ilaçların (salisilat, tiyazitik diüretik, diğer izoniazid) absorbsiyonunun gecikmesinde teorik olarak risk faktörü mevcuttur.
Aminoasetat bazik 250 mg, Galaktan sulfat 200 mg, Mirtikain lauril sülfat 2.5 mg Piyasa Şekilleri:
40 tabletlik ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Genel olarak yemeklerden sonra veya ağrılı zamanlarda, çiğnemek veya emmek suretiyle günde 3-6 tablet. Genel olarak ağrılı krizlerde veya yemeklerden bir saat sonra alınır. Acidrin tablet ile beraber ayrıca oral tıbbi tedavi uygulanacak ise iki ilaç alımı arasında bir süre bulunması uygundur.
Endikasyonları: Özogastrik hastalıklarda ağrılı durumların semptomatik tedavisinde kullanılır.
Uyarılar:
Sürekli diyalize girmek zorunda olanlarda alüminyum birikmesiyle ensefalopati riski olabileceğinden dikkatli olunmalıdır. Yan Etkileri:
Besinlerle takviye edilemeyen uzun süreli tedavilerde veya doz aşımı durumunda konstipasyon, fosfor kaybı riski görülür. İlaç Etkileşimleri:
Alüminyum bileşikleri; absorbsiyonla indometazinin, şelasyonla tetrasiklinin rezorbsiyonunu azaltır veya geciktirir. Tüm antiasitler gibi asit ilaçların (salisilat, tiyazitik diüretik, diğer izoniazid) absorbsiyonunun gecikmesinde teorik olarak risk faktörü mevcuttur.
ACETYLSYSTEIN 600 Trom (Efervesan Tablet)
Etken Madde(ler):
Asetil sistein 600 mg Piyasa Şekilleri:
20 efervesan tablet, 10 efervesan tablet içeren polipropilen tüpte. Kullanım Şekli:
Erişkinlerde ve gençlerde (14 yaş üstü) günde 2x1/2 tablet; 6-14 yaş grubunda günde 1x1/2 tablet genelde akşamları verilmelidir.
Endikasyonları: Yoğun kıvamlı balgamın atılması, azaltılması, ekspektorasyonun kolaylaştırılması gereken durumlarda, bronkopulmoner hastalıklarda, bronşik sekresyon bozukluklarının tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Asetil sisteine aşırı duyarlı olduğu bilinen kişilerde kontrendikedir. Uyarılar:
Gastroduodenal ülser durumlarında, ayrıca asetil sisteinin verilmesinden sonra bronşiyal sekresyonda belirgin bir artış olabilir. Bu durumda eğer öksürük refleksi/öksürük yeterli değilse hava yolunun açık tutulmasına dikkat edilmelidir. Asetil sisteinin anne sütüne ve fetüse geçmesiyle ilgili yeterli veri olmadığından gebelerde ve emzirenlerde zorunlu nedenler olmadıkça kullanılmamalıdır. Yan Etkileri:
Kusma ve bulantı tipinde gastrointestinal bozukluklar, stomatit ve rinore (burun akıntısı), ürtiker, baş ağrısı, kulak çınlaması, nadiren allerjik deri reaksiyonları oluşturabilir. İlaç Etkileşimleri:
Mukomodifikatör bronşikler, atropinik sekresyon kurutucu maddeler ve antitüssiflerle birlikte alınmamalıdır.
Asetil sistein 600 mg Piyasa Şekilleri:
20 efervesan tablet, 10 efervesan tablet içeren polipropilen tüpte. Kullanım Şekli:
Erişkinlerde ve gençlerde (14 yaş üstü) günde 2x1/2 tablet; 6-14 yaş grubunda günde 1x1/2 tablet genelde akşamları verilmelidir.
Endikasyonları: Yoğun kıvamlı balgamın atılması, azaltılması, ekspektorasyonun kolaylaştırılması gereken durumlarda, bronkopulmoner hastalıklarda, bronşik sekresyon bozukluklarının tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Asetil sisteine aşırı duyarlı olduğu bilinen kişilerde kontrendikedir. Uyarılar:
Gastroduodenal ülser durumlarında, ayrıca asetil sisteinin verilmesinden sonra bronşiyal sekresyonda belirgin bir artış olabilir. Bu durumda eğer öksürük refleksi/öksürük yeterli değilse hava yolunun açık tutulmasına dikkat edilmelidir. Asetil sisteinin anne sütüne ve fetüse geçmesiyle ilgili yeterli veri olmadığından gebelerde ve emzirenlerde zorunlu nedenler olmadıkça kullanılmamalıdır. Yan Etkileri:
Kusma ve bulantı tipinde gastrointestinal bozukluklar, stomatit ve rinore (burun akıntısı), ürtiker, baş ağrısı, kulak çınlaması, nadiren allerjik deri reaksiyonları oluşturabilir. İlaç Etkileşimleri:
Mukomodifikatör bronşikler, atropinik sekresyon kurutucu maddeler ve antitüssiflerle birlikte alınmamalıdır.
ACERİLİN (Tablet)
Etken Madde(ler):
Lisinopril Piyasa Şekilleri:
20 mg: 20 tablet, 10 mg: 20 tablet, 5 mg: 20 tabletlik ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Erişkinlerde ortalama günlük doz: 1) Hipertansiyonda; başlangıç günde 1 kez 10 mg, idame dozu günde 1 kez 20-40 mg. Halen diüretik tedavisi altında olan hastalarda ilk doz Acerilin uygulanmasını takiben semptomatik hipertansiyon gelişebilir. Bu nedenle bu türlü hastalarda; mümkünse, Acerilin tedavisine başlamadan iki-üç gün öncesinden diüretiğe son verilmelidir. Tedavi süresince eğer yukarıda verilen dozlara rağmen yalnız başına Acerilin istenilen basınç azalmasını sağlamamışsa diüretik eklenebilir. Eğer diüretik tedavisi sonlandırılamıyorsa, Acerilin tedavisi 5 mg ile ve tıbbi gözetim altında başlatılmalıdır. Tıbbi gözetim en az iki saat olmak kaydıyla, kan basıncı stabilize olduktan sonraki bir saati de kapsamalıdır. Renal yetmezliği olan hastalarda başlangıç dozu kreatinin klirens değerlerine göre uygulanmalıdır. Normal yada hafif yetmezlikde (kreatinin klirensi 30 ml/dak) 10 mg/gün; orta-ileri derecede yetmezlikte (kreatinin klirensi 10-30 ml/dak) 5 mg/gün; diyaliz hastalarında (kreatinin klirensi 10 ml/dak) 2.5 mg/gün uygulanır. Bu hastalarda da idame dozu, alınan kan basıncı yanıtına göre 40 mg'a kadar arttırılabilir. 2) Konjestif Kalp Yetmezliğinde; başlangıç günde 2.5-5 mg, idame dozu günde 10-40 mg’dır. 3) Miyokard Enfarktüsünde; akut miyokard enfarktüsü için beta bloker tedavisi veya standart trombolitik, aspirine ilave olarak kullanılır. Hemodinamik olarak stabil hastalarda, ilk 5 mg'lık doz semptomun başlamasından 24 saat içinde verilmelidir. Eğer tolere edilebilirse, tekrar 5 mg 24 saat sonra verilir, daha sonra günde bir kez 10 mg'a artırılır. Tedavi süresi minimum 6 hafta olmalıdır.
Endikasyonları: Esansiyel ve renovasküler hipertansiyonda endikedir. Tek başına veya diğer antihipertansiflerle beraber kullanılabilir. Ayrıca dijital ve/veya diüretiklerle kontrol altına alınamamış konjestif kalp yetmezliği tedavisinde de endikedir.
Kontrendikasyonları:
Lisinoprile aşırı duyarlılığı bulunan hastalarda ve geçmişinde ADE inhibitörü kullanımından dolayı anjiyonörotik ödem öyküsü olan hastalarda kontrendikedir. Uyarılar:
Komplike olmayan hipertansif hastalarda nadiren semptomatik hipotansiyon görülür. Lisinopril alan hastalarda semptomatik hipotansiyon daha çok hacim azalması olan (diüretik tedavisi, diyette tuz kısıtlaması, diyaliz, diyare ve kusma gibi) hastalarda meydana gelmektedir. Renal yetmezliği olsun veya olmasın konjestif kalp yetmezliği hastalarında, semptomatik hipotansiyon gözlenmiştir. Bu tür hastalarda lisinopril tedavisi kontrol altında başlatılmalı ve hastalar lisinopril ve/veya diüretik dozu ayarlanana dek yakından izlenmelidir. Aynı durum aşırı kan basıncı düşüşünün miyokard enfarktüsüne veya serebrovasküler zararlara yol açabileceği, iskemik kalp veya serebrovasküler hastalığı olanlar için de geçerlidir. Konjestif kalp yetmezliği olan hastalarda ADE inhibitörleriyle tedavinin başlatılmasının ardından oluşan hipotansiyon, renal fonksiyonların daha fazla bozulmasına neden olabilir. Genellikle tersiner olan bu durumlarda, akut renal yetmezlik bildirilmiştir. Bilateral renal arter stenozu veya tek bir böbrekte arter stenozu olup, ADE inhibitörleriyle tedavi edilen bazı hastalarda, tedavinin bırakılmasıyla kan üresi ve serum kreatinini geri dönüşlü olarak yükselmiştir. Diüretiğin ve/veya lisinoprilin dozunun azaltılması veya kesilmesi gerekebilir. Lisinopril de dahil ADE inhibitörleriyle tedavi edilen hastalarda nadiren yüz, ekstremiteler, dudaklar, dil, glottis ve/veya larinkste anjiyonörotik ödem bildirilmiştir. Bu durumda lisinopril hemen kesilmeli ve semptomlar tamamen kayboluncaya kadar izlenmelidir. Laringeal ödem ile seyreden anjiyonörotik ödem fetal olabilir. Larinks, dil ve glottisin ödemi halinde solunum yolu obstrüksiyonu meydana geldiğinde adrenalin 1/1000'lik çözeltisinden 0.3-0.5 ml uygulamak uygun bir tedavidir. Lisinopril kullanımıyla beraber görülen öksürük, karakteristik olarak artmayan, sürekliliği olan ve tedavinin kesilmesiyle ortadan kalkan tiptedir. Majör cerrahi operasyona giren veya anestezi için hipotansiyona neden olan ajanlar alan hastalarda, lisinopril kompanzatuvar renin salınımına sekonder olarak, anjiyotensin II oluşumunu durdurabilir. Hipotansiyon oluşursa ve mekanizmayla oluştuğuna karar verilirse, bu durum hacim artırımıyla düzeltilebilir. Gebelikte lisinopril ile yapılmış uygun ve iyi kontrollü çalışmalar yoktur. Ancak, ADE inhibitörlerinin gebelik sırasında fötal ve neonatal morbidite ve mortaliteye neden olabileceğini gösteren veriler vardır. Zorunlu olmadıkça lisinoprilin gebelikte kullanılması önerilmez. Kullanılacaksa, fetusa muhtemel riskleri göz önüne alınmalıdır. İlk trimester dışında lisinoprilin fötusu istenmeyen şekilde etkileyip etkilemeyeceği kesin olarak bilinmemektedir. Gebeliğin ileri dönemlerinde lisinopril kullanıldığında fötal hipotansiyon, renal yetmezlik ve oligohidramniyoz oluştuğu bildirilmiştir. Muhtemelen renal fonksiyonlarda bir azalma olduğunu gösteren maternal oligohidramniyöz, uzuv kısalmaları ve kraniofasial deformasyonlar ile sonuçlanabilir. Oligohidramniyoz gözlenirse, anne için hayat kurtarıcı olarak düşünülmemesi halinde lisinopril kullanımına son verilmelidir. İnsan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Emziren anneye ancak gerekli görüldüğünde dikkatle verilmelidir. Çocuklarda güvenilirliği ve etkinliği bilinmemektedir. Yan Etkileri:
Klinik çalışmalarda görülen yan etkileri çoğunlukla geçici ve hafiftir. En sık görülen yan etkiler uyku hali, baş ağrısı ve diyare, yorgunluk, öksürük, mide bulantısıdır. Daha az sıklıkla ortostatik etkiler, lekeler ve asteni görülebilir. Nadiren yüz, ekstremiteler, dudaklar, dil, glottis ve/veya larinkste anjiyonörotik ödem bildirilmiştir. Kontrollü çalışmalarda ve ilacın kullanımından sonra bildirilen yan etkiler ise şunlardır: Yüksek riskli hastalarda, muhtemelen eksesif hipotansiyonu takiben, miyokard enfarktüsü veya serebrovasküler zararlar, palpitasyon, taşikardi, abdominal ağrı, ağız kuruması , hepatit, sarılık, mood değişiklikleri, mental konfüzyon, ürtiker, diyaforez, üremi, oligüri/anüri, renal fonksiyon bozukluğu, akut renal yetmezlik, impotens, ateş, vaskülit, miyalji, artralji/artrit, pozitif anti nükleer antikorlar, yüksek eritrosit sedimentasyon hızı, eozinofili, lökositoz, lekeler, fotosensitivite ve diğer dermatolojik problemler meydana gelebilir. İlaç Etkileşimleri:
Diüretiklerle tedavi edilmekte olanlarda ve özellikle diüretik tedavisine yeni başlamış hastalarda lisinopril verilmesi durumunda kan basıncında aşırı düşüş görülebilir. Tedaviye başlarken diüretikler kesilirse semptomatik hipotansiyon olasılığı minimalize edilebilir. Lisinopril eğer bir Beta-bloker yerine kullanılacaksa, kullanılmakta olan Beta-bloker, lisinopril ile tedaviye başladıktan sonra kademeler halinde dozu azaltılarak kesilmelidir. İndometazin, beraber kullanıldığında lisinoprilin antihipertansif etkisini azaltabilir. Lisinopril lityum tuzlarının eliminasyonunu azaltabilir. Lityum tuzları uygulanıyorsa, lityum düzeyleri dikkatlice izlenmelidir.
Lisinopril Piyasa Şekilleri:
20 mg: 20 tablet, 10 mg: 20 tablet, 5 mg: 20 tabletlik ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Erişkinlerde ortalama günlük doz: 1) Hipertansiyonda; başlangıç günde 1 kez 10 mg, idame dozu günde 1 kez 20-40 mg. Halen diüretik tedavisi altında olan hastalarda ilk doz Acerilin uygulanmasını takiben semptomatik hipertansiyon gelişebilir. Bu nedenle bu türlü hastalarda; mümkünse, Acerilin tedavisine başlamadan iki-üç gün öncesinden diüretiğe son verilmelidir. Tedavi süresince eğer yukarıda verilen dozlara rağmen yalnız başına Acerilin istenilen basınç azalmasını sağlamamışsa diüretik eklenebilir. Eğer diüretik tedavisi sonlandırılamıyorsa, Acerilin tedavisi 5 mg ile ve tıbbi gözetim altında başlatılmalıdır. Tıbbi gözetim en az iki saat olmak kaydıyla, kan basıncı stabilize olduktan sonraki bir saati de kapsamalıdır. Renal yetmezliği olan hastalarda başlangıç dozu kreatinin klirens değerlerine göre uygulanmalıdır. Normal yada hafif yetmezlikde (kreatinin klirensi 30 ml/dak) 10 mg/gün; orta-ileri derecede yetmezlikte (kreatinin klirensi 10-30 ml/dak) 5 mg/gün; diyaliz hastalarında (kreatinin klirensi 10 ml/dak) 2.5 mg/gün uygulanır. Bu hastalarda da idame dozu, alınan kan basıncı yanıtına göre 40 mg'a kadar arttırılabilir. 2) Konjestif Kalp Yetmezliğinde; başlangıç günde 2.5-5 mg, idame dozu günde 10-40 mg’dır. 3) Miyokard Enfarktüsünde; akut miyokard enfarktüsü için beta bloker tedavisi veya standart trombolitik, aspirine ilave olarak kullanılır. Hemodinamik olarak stabil hastalarda, ilk 5 mg'lık doz semptomun başlamasından 24 saat içinde verilmelidir. Eğer tolere edilebilirse, tekrar 5 mg 24 saat sonra verilir, daha sonra günde bir kez 10 mg'a artırılır. Tedavi süresi minimum 6 hafta olmalıdır.
Endikasyonları: Esansiyel ve renovasküler hipertansiyonda endikedir. Tek başına veya diğer antihipertansiflerle beraber kullanılabilir. Ayrıca dijital ve/veya diüretiklerle kontrol altına alınamamış konjestif kalp yetmezliği tedavisinde de endikedir.
Kontrendikasyonları:
Lisinoprile aşırı duyarlılığı bulunan hastalarda ve geçmişinde ADE inhibitörü kullanımından dolayı anjiyonörotik ödem öyküsü olan hastalarda kontrendikedir. Uyarılar:
Komplike olmayan hipertansif hastalarda nadiren semptomatik hipotansiyon görülür. Lisinopril alan hastalarda semptomatik hipotansiyon daha çok hacim azalması olan (diüretik tedavisi, diyette tuz kısıtlaması, diyaliz, diyare ve kusma gibi) hastalarda meydana gelmektedir. Renal yetmezliği olsun veya olmasın konjestif kalp yetmezliği hastalarında, semptomatik hipotansiyon gözlenmiştir. Bu tür hastalarda lisinopril tedavisi kontrol altında başlatılmalı ve hastalar lisinopril ve/veya diüretik dozu ayarlanana dek yakından izlenmelidir. Aynı durum aşırı kan basıncı düşüşünün miyokard enfarktüsüne veya serebrovasküler zararlara yol açabileceği, iskemik kalp veya serebrovasküler hastalığı olanlar için de geçerlidir. Konjestif kalp yetmezliği olan hastalarda ADE inhibitörleriyle tedavinin başlatılmasının ardından oluşan hipotansiyon, renal fonksiyonların daha fazla bozulmasına neden olabilir. Genellikle tersiner olan bu durumlarda, akut renal yetmezlik bildirilmiştir. Bilateral renal arter stenozu veya tek bir böbrekte arter stenozu olup, ADE inhibitörleriyle tedavi edilen bazı hastalarda, tedavinin bırakılmasıyla kan üresi ve serum kreatinini geri dönüşlü olarak yükselmiştir. Diüretiğin ve/veya lisinoprilin dozunun azaltılması veya kesilmesi gerekebilir. Lisinopril de dahil ADE inhibitörleriyle tedavi edilen hastalarda nadiren yüz, ekstremiteler, dudaklar, dil, glottis ve/veya larinkste anjiyonörotik ödem bildirilmiştir. Bu durumda lisinopril hemen kesilmeli ve semptomlar tamamen kayboluncaya kadar izlenmelidir. Laringeal ödem ile seyreden anjiyonörotik ödem fetal olabilir. Larinks, dil ve glottisin ödemi halinde solunum yolu obstrüksiyonu meydana geldiğinde adrenalin 1/1000'lik çözeltisinden 0.3-0.5 ml uygulamak uygun bir tedavidir. Lisinopril kullanımıyla beraber görülen öksürük, karakteristik olarak artmayan, sürekliliği olan ve tedavinin kesilmesiyle ortadan kalkan tiptedir. Majör cerrahi operasyona giren veya anestezi için hipotansiyona neden olan ajanlar alan hastalarda, lisinopril kompanzatuvar renin salınımına sekonder olarak, anjiyotensin II oluşumunu durdurabilir. Hipotansiyon oluşursa ve mekanizmayla oluştuğuna karar verilirse, bu durum hacim artırımıyla düzeltilebilir. Gebelikte lisinopril ile yapılmış uygun ve iyi kontrollü çalışmalar yoktur. Ancak, ADE inhibitörlerinin gebelik sırasında fötal ve neonatal morbidite ve mortaliteye neden olabileceğini gösteren veriler vardır. Zorunlu olmadıkça lisinoprilin gebelikte kullanılması önerilmez. Kullanılacaksa, fetusa muhtemel riskleri göz önüne alınmalıdır. İlk trimester dışında lisinoprilin fötusu istenmeyen şekilde etkileyip etkilemeyeceği kesin olarak bilinmemektedir. Gebeliğin ileri dönemlerinde lisinopril kullanıldığında fötal hipotansiyon, renal yetmezlik ve oligohidramniyoz oluştuğu bildirilmiştir. Muhtemelen renal fonksiyonlarda bir azalma olduğunu gösteren maternal oligohidramniyöz, uzuv kısalmaları ve kraniofasial deformasyonlar ile sonuçlanabilir. Oligohidramniyoz gözlenirse, anne için hayat kurtarıcı olarak düşünülmemesi halinde lisinopril kullanımına son verilmelidir. İnsan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Emziren anneye ancak gerekli görüldüğünde dikkatle verilmelidir. Çocuklarda güvenilirliği ve etkinliği bilinmemektedir. Yan Etkileri:
Klinik çalışmalarda görülen yan etkileri çoğunlukla geçici ve hafiftir. En sık görülen yan etkiler uyku hali, baş ağrısı ve diyare, yorgunluk, öksürük, mide bulantısıdır. Daha az sıklıkla ortostatik etkiler, lekeler ve asteni görülebilir. Nadiren yüz, ekstremiteler, dudaklar, dil, glottis ve/veya larinkste anjiyonörotik ödem bildirilmiştir. Kontrollü çalışmalarda ve ilacın kullanımından sonra bildirilen yan etkiler ise şunlardır: Yüksek riskli hastalarda, muhtemelen eksesif hipotansiyonu takiben, miyokard enfarktüsü veya serebrovasküler zararlar, palpitasyon, taşikardi, abdominal ağrı, ağız kuruması , hepatit, sarılık, mood değişiklikleri, mental konfüzyon, ürtiker, diyaforez, üremi, oligüri/anüri, renal fonksiyon bozukluğu, akut renal yetmezlik, impotens, ateş, vaskülit, miyalji, artralji/artrit, pozitif anti nükleer antikorlar, yüksek eritrosit sedimentasyon hızı, eozinofili, lökositoz, lekeler, fotosensitivite ve diğer dermatolojik problemler meydana gelebilir. İlaç Etkileşimleri:
Diüretiklerle tedavi edilmekte olanlarda ve özellikle diüretik tedavisine yeni başlamış hastalarda lisinopril verilmesi durumunda kan basıncında aşırı düşüş görülebilir. Tedaviye başlarken diüretikler kesilirse semptomatik hipotansiyon olasılığı minimalize edilebilir. Lisinopril eğer bir Beta-bloker yerine kullanılacaksa, kullanılmakta olan Beta-bloker, lisinopril ile tedaviye başladıktan sonra kademeler halinde dozu azaltılarak kesilmelidir. İndometazin, beraber kullanıldığında lisinoprilin antihipertansif etkisini azaltabilir. Lisinopril lityum tuzlarının eliminasyonunu azaltabilir. Lityum tuzları uygulanıyorsa, lityum düzeyleri dikkatlice izlenmelidir.
ACE Plus Selenyum (Kapsül)
Etken Maddeler:
Beta karoten 20 mg, Vitamin C (Askorbik asit) 200 mg, Vitamin E 200 mg, Selenyum 50 mg Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Takviye olarak günde 1-2 yumuşak kapsül, tedavi amacıyla günde 2-3 yumuşak kapsül alınır.
Endikasyonları: Yağ emilim bozuklukları, karaciğer yetmezliği-safra kanalı tıkanıklığı, uzun süre devam eden diyare, barsak emilim bozukluklarında A, C, E vitaminleri ve selenyum ihtiyacının karşılanmasında kullanılır.
Kontrendikasyonları:
Bileşiminde bulunan herhangi bir maddeye karşı aşırı duyarlılığı olan hastalarda ve A hipervitaminöz durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Oral kontraseptif kullananlar ve oral antikoagülan kullananlarda verilmesi risklidir. Yan Etkileri:
Yüksek dozlarda diyare ve karın ağrısı görülebilir. İlaç Etkileşimleri:
Diğer A vitamini ihtiva eden ilaçlarla birlikte alınmaz. Oral kontraseptifler C vitamininin vücuttaki seviyesini düşürür. C vitamini varfarininin aktivitesini azaltır. Alfa tokoferol K vitamininin emilimini azaltır.
Beta karoten 20 mg, Vitamin C (Askorbik asit) 200 mg, Vitamin E 200 mg, Selenyum 50 mg Piyasa Şekilleri:
30
kapsül
|
|---|
Kullanım Şekli:
Takviye olarak günde 1-2 yumuşak kapsül, tedavi amacıyla günde 2-3 yumuşak kapsül alınır.
Endikasyonları: Yağ emilim bozuklukları, karaciğer yetmezliği-safra kanalı tıkanıklığı, uzun süre devam eden diyare, barsak emilim bozukluklarında A, C, E vitaminleri ve selenyum ihtiyacının karşılanmasında kullanılır.
Kontrendikasyonları:
Bileşiminde bulunan herhangi bir maddeye karşı aşırı duyarlılığı olan hastalarda ve A hipervitaminöz durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Oral kontraseptif kullananlar ve oral antikoagülan kullananlarda verilmesi risklidir. Yan Etkileri:
Yüksek dozlarda diyare ve karın ağrısı görülebilir. İlaç Etkileşimleri:
Diğer A vitamini ihtiva eden ilaçlarla birlikte alınmaz. Oral kontraseptifler C vitamininin vücuttaki seviyesini düşürür. C vitamini varfarininin aktivitesini azaltır. Alfa tokoferol K vitamininin emilimini azaltır.
ACD3 (Damla)
Etken Madde(ler):
Vitamin A 2500 IU/ml, Vitamin C (Askorbik asit) 87.5 mg/ml, Vitamin D3 (Kolekalsiferol) 1000 IU/ml Piyasa Şekilleri:
20 ml'lik damlalıklı şişelerde. Kullanım Şekli:
Günde 10 damla (0.4 ml) kullanılır.
Endikasyonları: Vitamin eksikliğinde kullanılır.
Vitamin A 2500 IU/ml, Vitamin C (Askorbik asit) 87.5 mg/ml, Vitamin D3 (Kolekalsiferol) 1000 IU/ml Piyasa Şekilleri:
20 ml'lik damlalıklı şişelerde. Kullanım Şekli:
Günde 10 damla (0.4 ml) kullanılır.
Endikasyonları: Vitamin eksikliğinde kullanılır.
ACCUZIDE (Film Tablet)
Etken Madde(ler):
Kinapril HCI 20 mg, Hidroklorotiyazid 12.5 mg Piyasa Şekilleri:
30 film tablet içeren blister ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Hipertansiyon tedavisine etkin antihipertansif ilaçlar kullanarak düşük doz monoterapi ile başlanmalıdır. Monoterapinin etkili olmadığı durumlarda endikedir. Günlük dozu sabahları bir tablettir. Kontrol altına alınamayan hastalarda doz yükseltilmemelidir. Gereken durumlarda tedaviye ayrı ayrı ilaçlarla devam edilmelidir. Günlük doz 20 mg kinapril+25 mg hidroklorotiyazidi aşmamalıdır. Ağır böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klirensi dakikada 30 ml’nin altında olanlar) kullanılmamalıdır. Böbrek fonksiyonları orta derecede kısıtlanmış hastalar (kreatinin klirensi 30-60 ml/dak.) ve yaşlı hastalarda kinapril dozunun azaltılması gerekli olabilir. Sirozlu hastalarda, kinaprilin ilk geçiş sırasında daha düşük oranda metabolize edilmesine bağlı olarak kinaprilatın plazma konsantrasyonu daha düşüktür.
Endikasyonları: Kombinasyon preparatının kullanılmasının gerekli olduğu esansiyel hipertansiyonda endikedir.
Kontrendikasyonları:
Kinapril hidroklorür, tiyazid ve olası çapraz reaksiyonlar nedeniyle sülfonamidlere karşı aşırı duyarlılık; anjiyonörotik ödem hikayesi olanlar (daha önceden uygulanan ADE-inhibitör tedavisi sırasında ortaya çıkan); ağır böbrek yetmezliği (serum kreatinini 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klirensi 30 ml/dak.’dan az olanlar); diyaliz hastaları; renal arter stenozu (bilateral veya tek böbrek varsa unilateral); böbrek naklinden sonra; hemodinamik açıdan sorun yaratan aort veya mitral kapak stenozu ya da hipertrofik kardiyomiyopati; dekompanse kalp yetersizliği; primer hiperaldosteronizm; ağır karaciğer yetmezliği (hepatik prekoma/koma) ya da primer karaciğer hastalığı; klinik açıdan önemli elektrolit denge bozukluğu (hiperkalsemi, hiponatremi, hipokalemi); çocuklar (yeterli klinik deneyim olmadığından); hamilelik durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Dekstransülfan ile yapılan düşük dantiseli lipoprotein (LDL) aferezi sırasında (ağır hiperkolesterolemi) ADE inhibitörü kullanılması, hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabilir. Arı ve yaban arısı gibi böcek toksinlerine karşı alerjik reaksiyonları azaltmak veya yok etmek amacıyla yapılan tedaviler (duyarsızlaştırma tedavisi) sırasında ADE inhibitörü kullanılması, bazen hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına (hipotansiyon, solunum yetmezliği, kusma, alerjik deri reaksiyonları gibi) neden olabilir. LDL aferezi ve duyarsızlaştırma tedavisinin gerektiği durumlarda, preparat başka bir antihipertansif ile değiştirilmelidir. Emziren annelerde tedavi zorunluysa emzirmeye son verilmelidir. Klinik açıdan önemli proteinüri (günde 1 gramdan fazla); immün yetmezlik ya da kolajen doku hastalığı (Lupus erythematosus, skleroderma gibi); bağışıklık sistemini zayıflatan sistemik ilaçların (kortikosteroidler, sitostatikler, antimetabolitler gibi), allopurinol, prokainamid ve lityum kullanımı; gut; hipovolemi; serebral skleroz; koroner skleroz; diabetes mellitus; karaciğer yetmezliği durumlarında risk ve yarar değerlendirildikten sonra ve bazı klinik ve laboratuvar-kimyasal parametreler yakından izlenerek kullanılabilir. Böbrek yetmezliği olanlar (serum kreatinin 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klerensi 30-60 ml/dak. olanlar); ağır hipertansiyonlu hastalar; 65 yaşından büyük hastalarda kan basıncı ve/veya gereken laboratuvar parametreleri çok yakından izlenmelidir. Tedavi sırasında, yüksek geçirgenlikli poliakrilnitril-metilsülfonat membranı (örn.AN 69) ile yapılan diyaliz ve hemofiltrasyon uygulaması hayatı tehdit eden şok dahil aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabileceğinden , acil diyaliz ya da hemofiltrasyon gereken durumlarda ADE inhibitörleri dışında başka bir antihipertansif ilaca geçilmeli ya da başka bir membran kullanılmalıdır. Doz yükseltilmesi, özellikle tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma/diyare, daha önce uygulanmış diüretik tedavisine bağlı kayıplar) kan basıncının aşırı düşmesine yol açabilir. Bu tür hastalar en az 6 saat süreyle yakından izlenmelidir. Yan Etkileri:
Kardiyovasküler; tedavisinin başlangıç döneminde, tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma, diyare veya daha önceden uygulanan diüretik tedavisi gibi nedenlere bağlı), ağır hipertansiyonlu hastalarda ve dozunun arttırıldığı durumlarda bulanık görme, halsizlik ve baş dönmesi hissi ile nadiren bilinç kaybına kadar varabilen (senkop gibi) belirtilerle birlikte seyrek olarak kan basıncında aşırı düşme (hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon) meydana gelebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında, potasyum eksikliğine bağlı olarak elektrokardiyografik değişiklikler ve kardiyak ritm bozuklukları görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi gören bazı hastalarda kan basıncının çok fazla düşmesine bağlı olarak taşikardi, palpitasyon, aritmi, göğüs ağrısı, angina pektoris, miyokard enfarktüsü, geçici iskemik nöbet gibi advers etkiler görülebilir. Böbrekler; nadiren, böbrek yetmezliği meydana gelebilir veya ilerleyebilir. İzole vakalarda akut böbrek yetmezliğine dönüşebilir. Çok seyrek olarak, bazen böbrek fonksiyonlarında kötüleşme ile seyreden proteinüri görüldüğü bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid tedavisi gören izole vakalarda, akut böbrek yetmezliği ile sonlanan bakteriyel olmayan interstisyel nefrit meydana geldiği bildirilmiştir. Solunum sistemi; seyrek olarak, kuru rahatsız edici öksürük ve bronşit, nadiren nefes darlığı, sinüzit, rinit, izole bronkospazm, seyrek olarak, muhtemelen hidroklorotiyazide karşı aşırı duyarlılık sonucu ortaya çıkan şok belirtileriyle birlikte pulmoner ödem bildirilmiştir. Öte yandan glosit ve ağız kuruluğu ile susama hissi meydana gelebilir. Seyrek olarak, ADE inhibitörü kullanımına bağlı larinks, farinks ve/veya dili de içeren angionörotik ödem bildirilmiştir. Bu durum görülürse derhal cilt altına 0.3-0.5 mg epinefrin uygulanmalı ya da EKG ve kan basıncı kontrolü altında intravenöz yoldan yavaş olarak 0.1 mg epinefrin verilmeli ve takiben glukokortikosteroid uygulanmalıdır. İntravenöz yoldan antihistaminik ve H2-reseptör antagonisti verilmesi de önerilir. Epinefrin uygulamasına ek olarak, eksikliği biliniyorsa C2-inaktivatörü de verilebilir. Sindirim sistemi; seyrek olarak, bulantı, üst abdominal ağrı ve hazımsızlık, nadiren kusma, ishal, kabızlık ve iştahsızlık görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi sırasında kolestatik sarılık, karaciğer fonksiyon bozukluğu, hepatit ve (sub)ileus ortaya çıkan hastaların bulunduğu bildirilmiştir. Deri ve kan damarları; bazen ekzantem gibi alerjik deri reaksiyonları, nadiren ürtiker, kaşınma ve eritema multiforme gibi deri reaksiyonları, Stevens-Johnson sendromu, lupus erythematosus (çok ender olarak hidroklorotiyazid tedavisinden sonra) ya da dudakları, yüzü ve/veya ekstremiteleri de kapsayan anjiyonörotik ödem görülebilir. Bazı hastalarda deri değişikliklerine ateş, miyalji, artralji/artrit, vaskülit, eozinofili, lökositoz ve/veya ANA-titrasyonunda yükselme eşlik edebilir. Ağır deri reaksiyonlarında tedaviye son verilmelidir. Ender vakalarda, anafilaktoid reaksiyonlar, psoriasis benzeri deri lezyonları, fotosensitivite, sıcak basması, terleme, alopesi, onikoliz ve Reynaud hastalığı olanlarda vasküler krampların şiddetlendiği bildirilmiştir. Özellikle yaşlı veya vasküler hastalığı bulunanlarda, yüksek hidroklorotiyazid dozlarında, hemokonsantrasyon sonucu nadiren trombüs ve emboli görülebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında nadiren, terlemede azalma meydana geldiği gözlenmiştir. Sinir sistemi; bazen, baş ağrısı, halsizlik, uyku artışı, apati, nadiren depresyon, baş dönmesi, uykusuzluk, impotans, uyuşukluk hissi ve parestezi, denge duyusunda bozulma, oryantasyon bozukluğu, ruhsal durumda dalgalanmalar, kulak çınlaması, bulanık görme ve kısmen sıvı ve elektrolit denge bozukluğuna bağlı olarak tat duyusunda değişme ya da geçici tat duyusu kaybı meydana gelebilir. Kas-iskelet sistemi: nadiren kramp, iskelet kaslarında güçsüzlük, kas ağrısı ve potasyum eksikliğine bağlı parezi belirtileri ortaya çıkabilir. Laboratuvar tahlilleri; bazen hemoglobin konsantrasyonunda, hematokrit, lökosit ve trombosit sayısında azalma görülebilir. Nadiren, özellikle böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar ya da aynı anda allopurinol, prokainamid veya bağışıklık sistemini baskılayan bazı ilaçları kullananlarda anemi, trombositopeni, lökopeni, nötropeni, eozinofili ve izole vakalarda agranülositoz ya da pansitopeni görülebilir. Hidroklorotiyazid, bazen hipokalemi, hipokloremi, hipomagnezemi, hiperkalsemi, glikozüri ve metabolik alkaloza neden olabilir. Kan şekeri, kolesterol, trigliserit, ürik asit ve serum amilaz düzeyinde yükselmeye yol açtığı gözlenmiştir. Özellikle böbrek yetmezliği olan hastalarda bazen serum üre, kreatinin ve potasyum konsantrasyonu artabilir ve sodyum konsantrasyonu düşebilir. Proteinüri meydana gelebilir. Serum bilirubin ve karaciğer enzim konsantrasyonları ender olarak yükselebilir. Laboratuvar incelemeleri tedaviye başlamadan önce yapılmalı ve tedavi sırasında düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. Özellikle tedavinin başlangıç döneminde ve yüksek riskli hastalarda (böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar, immünsüpresan ilaçlar, sitostatik ilaçlar, allopurinol, prokainamid, digital, glukokortikosteroid, laksatif kullananlar ve yaşlı hastalar) serum elektrolitleri, serum kreatinin düzeyi, kan şekeri ve kan sayımları daha sık aralıklarla kontrol edilmelidir. Tedavi sırasında ateş, lenfoadenopati, ve/veya boğazda inflamasyon meydana gelirse hemen lökosit sayımı yapılmalıdır. İlaç Etkileşimleri:
Sofra tuzu; ilacın antihipertansif etkisinde azalma. Antihipertansif ilaçlar (diüretikler, betablokerler gibi), nitratlar, vazodilatörler, barbitüratlar, fenotiyazinler, trisiklik antidepresanlar, alkol: ilacın antihipertansif etkisinde güçlenme. Analjezikler, antifilojistikler (asetil salisilik asit, indometazin gibi); ilacın antihipertansif etkisinde olası azalma. Özellikle hipovolemili hastalarda akut böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir. Yüksek doz salisilat uygulaması; hidroklorotiyazide bağlı olarak, salisilatların merkezi sinir sistemi üzerindeki zararlı etkisinde güçlenme. Potasyum, potasyum tutucu diüretikler (spironolakton, amilorid, triamteren gibi) ve heparin gibi serum potasyum konsantrasyonunun yükselmesine yol açabilecek ilaçlar; ADE inhibitörlerinin yol açtıkları potasyum düzeyini yükseltici etkide güçlenme. Lityum: Serum lityum konsantrasyonunda yükselme (düzenli olarak kontrol edilmelidir) ve buna bağlı olarak lityumun kardiyotoksik ve nörotoksik etkilerinde güçlenme. Alkol; alkolün etkisinde güçlenme. Digitalis glikozitleri; potasyum ve/veya magnezyum eksikliğine bağlı olarak digitalis glikozitlerinin etki ve yan etkileri artabilir. Oral antidiyabetikler ve insülin; hidroklorotiyazidden dolayı etkinin zayıflaması. Katekolaminler (epinefrin gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak etkide azalma. Potasyum kaybına yol açan diüretikler (furosemid gibi) glukokortikostreoidler, ACTH, karbenoksolon, amfoterisin B, penisilin G, salisilatlar ve laksatif alışkanlığı; hidroklorotiyazide bağlı potasyum ve/veya magnezyum kaybında artış. Kolestramin veya kolestipol; hidroklorotiyazidin emiliminde azalma. Allopurinol, sitotistikler, immunosupresifler, sistemik kortikosteroidler, prokainamid; lökopeni. Sitostatikler (siklofosfamid, florourasil, metotraksat gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak kemik iliğindeki zararlı etkilerin güçlenmesi (özellikle granülositopeni). Narkotikler, anestezikler; hipotansif etkide güçlenme. Kas gevşeticiler (kürar benzeri); hidroklorotiyazide bağlı olarak kas gevşetici etkinin güçlenmesi ve uzaması. Metildopa; izole vakalarda hidroklorotiyazide karşı antikor oluşması nedeniyle hemoliz. Nöroleptik ilaçlar, imipramin; kinaprilin antihipertansif etkisinde güçlenme. Tetrasiklinler; tetrasiklinin emiliminde azalma. ADE inhibitörleri veya hidroklorotiyazid ile bazı maddelerin birlikte kullanımı sırasında bildirilen etkileşimlerdir.
Kinapril HCI 20 mg, Hidroklorotiyazid 12.5 mg Piyasa Şekilleri:
30 film tablet içeren blister ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Hipertansiyon tedavisine etkin antihipertansif ilaçlar kullanarak düşük doz monoterapi ile başlanmalıdır. Monoterapinin etkili olmadığı durumlarda endikedir. Günlük dozu sabahları bir tablettir. Kontrol altına alınamayan hastalarda doz yükseltilmemelidir. Gereken durumlarda tedaviye ayrı ayrı ilaçlarla devam edilmelidir. Günlük doz 20 mg kinapril+25 mg hidroklorotiyazidi aşmamalıdır. Ağır böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klirensi dakikada 30 ml’nin altında olanlar) kullanılmamalıdır. Böbrek fonksiyonları orta derecede kısıtlanmış hastalar (kreatinin klirensi 30-60 ml/dak.) ve yaşlı hastalarda kinapril dozunun azaltılması gerekli olabilir. Sirozlu hastalarda, kinaprilin ilk geçiş sırasında daha düşük oranda metabolize edilmesine bağlı olarak kinaprilatın plazma konsantrasyonu daha düşüktür.
Endikasyonları: Kombinasyon preparatının kullanılmasının gerekli olduğu esansiyel hipertansiyonda endikedir.
Kontrendikasyonları:
Kinapril hidroklorür, tiyazid ve olası çapraz reaksiyonlar nedeniyle sülfonamidlere karşı aşırı duyarlılık; anjiyonörotik ödem hikayesi olanlar (daha önceden uygulanan ADE-inhibitör tedavisi sırasında ortaya çıkan); ağır böbrek yetmezliği (serum kreatinini 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klirensi 30 ml/dak.’dan az olanlar); diyaliz hastaları; renal arter stenozu (bilateral veya tek böbrek varsa unilateral); böbrek naklinden sonra; hemodinamik açıdan sorun yaratan aort veya mitral kapak stenozu ya da hipertrofik kardiyomiyopati; dekompanse kalp yetersizliği; primer hiperaldosteronizm; ağır karaciğer yetmezliği (hepatik prekoma/koma) ya da primer karaciğer hastalığı; klinik açıdan önemli elektrolit denge bozukluğu (hiperkalsemi, hiponatremi, hipokalemi); çocuklar (yeterli klinik deneyim olmadığından); hamilelik durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Dekstransülfan ile yapılan düşük dantiseli lipoprotein (LDL) aferezi sırasında (ağır hiperkolesterolemi) ADE inhibitörü kullanılması, hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabilir. Arı ve yaban arısı gibi böcek toksinlerine karşı alerjik reaksiyonları azaltmak veya yok etmek amacıyla yapılan tedaviler (duyarsızlaştırma tedavisi) sırasında ADE inhibitörü kullanılması, bazen hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına (hipotansiyon, solunum yetmezliği, kusma, alerjik deri reaksiyonları gibi) neden olabilir. LDL aferezi ve duyarsızlaştırma tedavisinin gerektiği durumlarda, preparat başka bir antihipertansif ile değiştirilmelidir. Emziren annelerde tedavi zorunluysa emzirmeye son verilmelidir. Klinik açıdan önemli proteinüri (günde 1 gramdan fazla); immün yetmezlik ya da kolajen doku hastalığı (Lupus erythematosus, skleroderma gibi); bağışıklık sistemini zayıflatan sistemik ilaçların (kortikosteroidler, sitostatikler, antimetabolitler gibi), allopurinol, prokainamid ve lityum kullanımı; gut; hipovolemi; serebral skleroz; koroner skleroz; diabetes mellitus; karaciğer yetmezliği durumlarında risk ve yarar değerlendirildikten sonra ve bazı klinik ve laboratuvar-kimyasal parametreler yakından izlenerek kullanılabilir. Böbrek yetmezliği olanlar (serum kreatinin 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klerensi 30-60 ml/dak. olanlar); ağır hipertansiyonlu hastalar; 65 yaşından büyük hastalarda kan basıncı ve/veya gereken laboratuvar parametreleri çok yakından izlenmelidir. Tedavi sırasında, yüksek geçirgenlikli poliakrilnitril-metilsülfonat membranı (örn.AN 69) ile yapılan diyaliz ve hemofiltrasyon uygulaması hayatı tehdit eden şok dahil aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabileceğinden , acil diyaliz ya da hemofiltrasyon gereken durumlarda ADE inhibitörleri dışında başka bir antihipertansif ilaca geçilmeli ya da başka bir membran kullanılmalıdır. Doz yükseltilmesi, özellikle tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma/diyare, daha önce uygulanmış diüretik tedavisine bağlı kayıplar) kan basıncının aşırı düşmesine yol açabilir. Bu tür hastalar en az 6 saat süreyle yakından izlenmelidir. Yan Etkileri:
Kardiyovasküler; tedavisinin başlangıç döneminde, tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma, diyare veya daha önceden uygulanan diüretik tedavisi gibi nedenlere bağlı), ağır hipertansiyonlu hastalarda ve dozunun arttırıldığı durumlarda bulanık görme, halsizlik ve baş dönmesi hissi ile nadiren bilinç kaybına kadar varabilen (senkop gibi) belirtilerle birlikte seyrek olarak kan basıncında aşırı düşme (hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon) meydana gelebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında, potasyum eksikliğine bağlı olarak elektrokardiyografik değişiklikler ve kardiyak ritm bozuklukları görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi gören bazı hastalarda kan basıncının çok fazla düşmesine bağlı olarak taşikardi, palpitasyon, aritmi, göğüs ağrısı, angina pektoris, miyokard enfarktüsü, geçici iskemik nöbet gibi advers etkiler görülebilir. Böbrekler; nadiren, böbrek yetmezliği meydana gelebilir veya ilerleyebilir. İzole vakalarda akut böbrek yetmezliğine dönüşebilir. Çok seyrek olarak, bazen böbrek fonksiyonlarında kötüleşme ile seyreden proteinüri görüldüğü bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid tedavisi gören izole vakalarda, akut böbrek yetmezliği ile sonlanan bakteriyel olmayan interstisyel nefrit meydana geldiği bildirilmiştir. Solunum sistemi; seyrek olarak, kuru rahatsız edici öksürük ve bronşit, nadiren nefes darlığı, sinüzit, rinit, izole bronkospazm, seyrek olarak, muhtemelen hidroklorotiyazide karşı aşırı duyarlılık sonucu ortaya çıkan şok belirtileriyle birlikte pulmoner ödem bildirilmiştir. Öte yandan glosit ve ağız kuruluğu ile susama hissi meydana gelebilir. Seyrek olarak, ADE inhibitörü kullanımına bağlı larinks, farinks ve/veya dili de içeren angionörotik ödem bildirilmiştir. Bu durum görülürse derhal cilt altına 0.3-0.5 mg epinefrin uygulanmalı ya da EKG ve kan basıncı kontrolü altında intravenöz yoldan yavaş olarak 0.1 mg epinefrin verilmeli ve takiben glukokortikosteroid uygulanmalıdır. İntravenöz yoldan antihistaminik ve H2-reseptör antagonisti verilmesi de önerilir. Epinefrin uygulamasına ek olarak, eksikliği biliniyorsa C2-inaktivatörü de verilebilir. Sindirim sistemi; seyrek olarak, bulantı, üst abdominal ağrı ve hazımsızlık, nadiren kusma, ishal, kabızlık ve iştahsızlık görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi sırasında kolestatik sarılık, karaciğer fonksiyon bozukluğu, hepatit ve (sub)ileus ortaya çıkan hastaların bulunduğu bildirilmiştir. Deri ve kan damarları; bazen ekzantem gibi alerjik deri reaksiyonları, nadiren ürtiker, kaşınma ve eritema multiforme gibi deri reaksiyonları, Stevens-Johnson sendromu, lupus erythematosus (çok ender olarak hidroklorotiyazid tedavisinden sonra) ya da dudakları, yüzü ve/veya ekstremiteleri de kapsayan anjiyonörotik ödem görülebilir. Bazı hastalarda deri değişikliklerine ateş, miyalji, artralji/artrit, vaskülit, eozinofili, lökositoz ve/veya ANA-titrasyonunda yükselme eşlik edebilir. Ağır deri reaksiyonlarında tedaviye son verilmelidir. Ender vakalarda, anafilaktoid reaksiyonlar, psoriasis benzeri deri lezyonları, fotosensitivite, sıcak basması, terleme, alopesi, onikoliz ve Reynaud hastalığı olanlarda vasküler krampların şiddetlendiği bildirilmiştir. Özellikle yaşlı veya vasküler hastalığı bulunanlarda, yüksek hidroklorotiyazid dozlarında, hemokonsantrasyon sonucu nadiren trombüs ve emboli görülebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında nadiren, terlemede azalma meydana geldiği gözlenmiştir. Sinir sistemi; bazen, baş ağrısı, halsizlik, uyku artışı, apati, nadiren depresyon, baş dönmesi, uykusuzluk, impotans, uyuşukluk hissi ve parestezi, denge duyusunda bozulma, oryantasyon bozukluğu, ruhsal durumda dalgalanmalar, kulak çınlaması, bulanık görme ve kısmen sıvı ve elektrolit denge bozukluğuna bağlı olarak tat duyusunda değişme ya da geçici tat duyusu kaybı meydana gelebilir. Kas-iskelet sistemi: nadiren kramp, iskelet kaslarında güçsüzlük, kas ağrısı ve potasyum eksikliğine bağlı parezi belirtileri ortaya çıkabilir. Laboratuvar tahlilleri; bazen hemoglobin konsantrasyonunda, hematokrit, lökosit ve trombosit sayısında azalma görülebilir. Nadiren, özellikle böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar ya da aynı anda allopurinol, prokainamid veya bağışıklık sistemini baskılayan bazı ilaçları kullananlarda anemi, trombositopeni, lökopeni, nötropeni, eozinofili ve izole vakalarda agranülositoz ya da pansitopeni görülebilir. Hidroklorotiyazid, bazen hipokalemi, hipokloremi, hipomagnezemi, hiperkalsemi, glikozüri ve metabolik alkaloza neden olabilir. Kan şekeri, kolesterol, trigliserit, ürik asit ve serum amilaz düzeyinde yükselmeye yol açtığı gözlenmiştir. Özellikle böbrek yetmezliği olan hastalarda bazen serum üre, kreatinin ve potasyum konsantrasyonu artabilir ve sodyum konsantrasyonu düşebilir. Proteinüri meydana gelebilir. Serum bilirubin ve karaciğer enzim konsantrasyonları ender olarak yükselebilir. Laboratuvar incelemeleri tedaviye başlamadan önce yapılmalı ve tedavi sırasında düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. Özellikle tedavinin başlangıç döneminde ve yüksek riskli hastalarda (böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar, immünsüpresan ilaçlar, sitostatik ilaçlar, allopurinol, prokainamid, digital, glukokortikosteroid, laksatif kullananlar ve yaşlı hastalar) serum elektrolitleri, serum kreatinin düzeyi, kan şekeri ve kan sayımları daha sık aralıklarla kontrol edilmelidir. Tedavi sırasında ateş, lenfoadenopati, ve/veya boğazda inflamasyon meydana gelirse hemen lökosit sayımı yapılmalıdır. İlaç Etkileşimleri:
Sofra tuzu; ilacın antihipertansif etkisinde azalma. Antihipertansif ilaçlar (diüretikler, betablokerler gibi), nitratlar, vazodilatörler, barbitüratlar, fenotiyazinler, trisiklik antidepresanlar, alkol: ilacın antihipertansif etkisinde güçlenme. Analjezikler, antifilojistikler (asetil salisilik asit, indometazin gibi); ilacın antihipertansif etkisinde olası azalma. Özellikle hipovolemili hastalarda akut böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir. Yüksek doz salisilat uygulaması; hidroklorotiyazide bağlı olarak, salisilatların merkezi sinir sistemi üzerindeki zararlı etkisinde güçlenme. Potasyum, potasyum tutucu diüretikler (spironolakton, amilorid, triamteren gibi) ve heparin gibi serum potasyum konsantrasyonunun yükselmesine yol açabilecek ilaçlar; ADE inhibitörlerinin yol açtıkları potasyum düzeyini yükseltici etkide güçlenme. Lityum: Serum lityum konsantrasyonunda yükselme (düzenli olarak kontrol edilmelidir) ve buna bağlı olarak lityumun kardiyotoksik ve nörotoksik etkilerinde güçlenme. Alkol; alkolün etkisinde güçlenme. Digitalis glikozitleri; potasyum ve/veya magnezyum eksikliğine bağlı olarak digitalis glikozitlerinin etki ve yan etkileri artabilir. Oral antidiyabetikler ve insülin; hidroklorotiyazidden dolayı etkinin zayıflaması. Katekolaminler (epinefrin gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak etkide azalma. Potasyum kaybına yol açan diüretikler (furosemid gibi) glukokortikostreoidler, ACTH, karbenoksolon, amfoterisin B, penisilin G, salisilatlar ve laksatif alışkanlığı; hidroklorotiyazide bağlı potasyum ve/veya magnezyum kaybında artış. Kolestramin veya kolestipol; hidroklorotiyazidin emiliminde azalma. Allopurinol, sitotistikler, immunosupresifler, sistemik kortikosteroidler, prokainamid; lökopeni. Sitostatikler (siklofosfamid, florourasil, metotraksat gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak kemik iliğindeki zararlı etkilerin güçlenmesi (özellikle granülositopeni). Narkotikler, anestezikler; hipotansif etkide güçlenme. Kas gevşeticiler (kürar benzeri); hidroklorotiyazide bağlı olarak kas gevşetici etkinin güçlenmesi ve uzaması. Metildopa; izole vakalarda hidroklorotiyazide karşı antikor oluşması nedeniyle hemoliz. Nöroleptik ilaçlar, imipramin; kinaprilin antihipertansif etkisinde güçlenme. Tetrasiklinler; tetrasiklinin emiliminde azalma. ADE inhibitörleri veya hidroklorotiyazid ile bazı maddelerin birlikte kullanımı sırasında bildirilen etkileşimlerdir.
ACCUZIDE Fort (Film Tablet)
Etken Madde(ler):
Kinapril HCI 20 mg, Hidroklorotiyazid 25 mg Piyasa Şekilleri:
30 film tablet içeren blister ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Hipertansiyon tedavisine etkin antihipertansif ilaçlar kullanarak düşük doz monoterapi ile başlanmalıdır. Monoterapinin etkili olmadığı durumlarda endikedir. Günlük dozu sabahları bir tablettir. Kontrol altına alınamayan hastalarda doz yükseltilmemelidir. Gereken durumlarda tedaviye ayrı ayrı ilaçlarla devam edilmelidir. Günlük doz 20 mg kinapril+25 mg hidroklorotiyazidi aşmamalıdır. Ağır böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klirensi dakikada 30 ml’nin altında olanlar) kullanılmamalıdır. Böbrek fonksiyonları orta derecede kısıtlanmış hastalar (kreatinin klirensi 30-60 ml/dak.) ve yaşlı hastalarda kinapril dozunun azaltılması gerekli olabilir. Sirozlu hastalarda, kinaprilin ilk geçiş sırasında daha düşük oranda metabolize edilmesine bağlı olarak kinaprilatın plazma konsantrasyonu daha düşüktür.
Endikasyonları: Kombinasyon preparatının kullanılmasının gerekli olduğu esansiyel hipertansiyonda endikedir.
Kontrendikasyonları:
Kinapril hidroklorür, tiyazid ve olası çapraz reaksiyonlar nedeniyle sülfonamidlere karşı aşırı duyarlılık; anjiyonörotik ödem hikayesi olanlar (daha önceden uygulanan ADE-inhibitör tedavisi sırasında ortaya çıkan); ağır böbrek yetmezliği (serum kreatinini 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klirensi 30 ml/dak.’dan az olanlar); diyaliz hastaları; renal arter stenozu (bilateral veya tek böbrek varsa unilateral); böbrek naklinden sonra; hemodinamik açıdan sorun yaratan aort veya mitral kapak stenozu ya da hipertrofik kardiyomiyopati; dekompanse kalp yetersizliği; primer hiperaldosteronizm; ağır karaciğer yetmezliği (hepatik prekoma/koma) ya da primer karaciğer hastalığı; klinik açıdan önemli elektrolit denge bozukluğu (hiperkalsemi, hiponatremi, hipokalemi); çocuklar (yeterli klinik deneyim olmadığından); hamilelik durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Dekstransülfan ile yapılan düşük dantiseli lipoprotein (LDL) aferezi sırasında (ağır hiperkolesterolemi) ADE inhibitörü kullanılması, hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabilir. Arı ve yaban arısı gibi böcek toksinlerine karşı alerjik reaksiyonları azaltmak veya yok etmek amacıyla yapılan tedaviler (duyarsızlaştırma tedavisi) sırasında ADE inhibitörü kullanılması, bazen hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına (hipotansiyon, solunum yetmezliği, kusma, alerjik deri reaksiyonları gibi) neden olabilir. LDL aferezi ve duyarsızlaştırma tedavisinin gerektiği durumlarda, preparat başka bir antihipertansif ile değiştirilmelidir. Emziren annelerde tedavi zorunluysa emzirmeye son verilmelidir. Klinik açıdan önemli proteinüri (günde 1 gramdan fazla); immün yetmezlik ya da kolajen doku hastalığı (Lupus erythematosus, skleroderma gibi); bağışıklık sistemini zayıflatan sistemik ilaçların (kortikosteroidler, sitostatikler, antimetabolitler gibi), allopurinol, prokainamid ve lityum kullanımı; gut; hipovolemi; serebral skleroz; koroner skleroz; diabetes mellitus; karaciğer yetmezliği durumlarında risk ve yarar değerlendirildikten sonra ve bazı klinik ve laboratuvar-kimyasal parametreler yakından izlenerek kullanılabilir. Böbrek yetmezliği olanlar (serum kreatinin 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klerensi 30-60 ml/dak. olanlar); ağır hipertansiyonlu hastalar; 65 yaşından büyük hastalarda kan basıncı ve/veya gereken laboratuvar parametreleri çok yakından izlenmelidir. Tedavi sırasında, yüksek geçirgenlikli poliakrilnitril-metilsülfonat membranı (örn.AN 69) ile yapılan diyaliz ve hemofiltrasyon uygulaması hayatı tehdit eden şok dahil aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabileceğinden , acil diyaliz ya da hemofiltrasyon gereken durumlarda ADE inhibitörleri dışında başka bir antihipertansif ilaca geçilmeli ya da başka bir membran kullanılmalıdır. Doz yükseltilmesi, özellikle tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma/diyare, daha önce uygulanmış diüretik tedavisine bağlı kayıplar) kan basıncının aşırı düşmesine yol açabilir. Bu tür hastalar en az 6 saat süreyle yakından izlenmelidir. Yan Etkileri:
Kardiyovasküler; tedavisinin başlangıç döneminde, tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma, diyare veya daha önceden uygulanan diüretik tedavisi gibi nedenlere bağlı), ağır hipertansiyonlu hastalarda ve dozunun arttırıldığı durumlarda bulanık görme, halsizlik ve baş dönmesi hissi ile nadiren bilinç kaybına kadar varabilen (senkop gibi) belirtilerle birlikte seyrek olarak kan basıncında aşırı düşme (hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon) meydana gelebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında, potasyum eksikliğine bağlı olarak elektrokardiyografik değişiklikler ve kardiyak ritm bozuklukları görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi gören bazı hastalarda kan basıncının çok fazla düşmesine bağlı olarak taşikardi, palpitasyon, aritmi, göğüs ağrısı, angina pektoris, miyokard enfarktüsü, geçici iskemik nöbet gibi advers etkiler görülebilir. Böbrekler; nadiren, böbrek yetmezliği meydana gelebilir veya ilerleyebilir. İzole vakalarda akut böbrek yetmezliğine dönüşebilir. Çok seyrek olarak, bazen böbrek fonksiyonlarında kötüleşme ile seyreden proteinüri görüldüğü bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid tedavisi gören izole vakalarda, akut böbrek yetmezliği ile sonlanan bakteriyel olmayan interstisyel nefrit meydana geldiği bildirilmiştir. Solunum sistemi; seyrek olarak, kuru rahatsız edici öksürük ve bronşit, nadiren nefes darlığı, sinüzit, rinit, izole bronkospazm, seyrek olarak, muhtemelen hidroklorotiyazide karşı aşırı duyarlılık sonucu ortaya çıkan şok belirtileriyle birlikte pulmoner ödem bildirilmiştir. Öte yandan glosit ve ağız kuruluğu ile susama hissi meydana gelebilir. Seyrek olarak, ADE inhibitörü kullanımına bağlı larinks, farinks ve/veya dili de içeren angionörotik ödem bildirilmiştir. Bu durum görülürse derhal cilt altına 0.3-0.5 mg epinefrin uygulanmalı ya da EKG ve kan basıncı kontrolü altında intravenöz yoldan yavaş olarak 0.1 mg epinefrin verilmeli ve takiben glukokortikosteroid uygulanmalıdır. İntravenöz yoldan antihistaminik ve H2-reseptör antagonisti verilmesi de önerilir. Epinefrin uygulamasına ek olarak, eksikliği biliniyorsa C2-inaktivatörü de verilebilir. Sindirim sistemi; seyrek olarak, bulantı, üst abdominal ağrı ve hazımsızlık, nadiren kusma, ishal, kabızlık ve iştahsızlık görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi sırasında kolestatik sarılık, karaciğer fonksiyon bozukluğu, hepatit ve (sub)ileus ortaya çıkan hastaların bulunduğu bildirilmiştir. Deri ve kan damarları; bazen ekzantem gibi alerjik deri reaksiyonları, nadiren ürtiker, kaşınma ve eritema multiforme gibi deri reaksiyonları, Stevens-Johnson sendromu, lupus erythematosus (çok ender olarak hidroklorotiyazid tedavisinden sonra) ya da dudakları, yüzü ve/veya ekstremiteleri de kapsayan anjiyonörotik ödem görülebilir. Bazı hastalarda deri değişikliklerine ateş, miyalji, artralji/artrit, vaskülit, eozinofili, lökositoz ve/veya ANA-titrasyonunda yükselme eşlik edebilir. Ağır deri reaksiyonlarında tedaviye son verilmelidir. Ender vakalarda, anafilaktoid reaksiyonlar, psoriasis benzeri deri lezyonları, fotosensitivite, sıcak basması, terleme, alopesi, onikoliz ve Reynaud hastalığı olanlarda vasküler krampların şiddetlendiği bildirilmiştir. Özellikle yaşlı veya vasküler hastalığı bulunanlarda, yüksek hidroklorotiyazid dozlarında, hemokonsantrasyon sonucu nadiren trombüs ve emboli görülebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında nadiren, terlemede azalma meydana geldiği gözlenmiştir. Sinir sistemi; bazen, baş ağrısı, halsizlik, uyku artışı, apati, nadiren depresyon, baş dönmesi, uykusuzluk, impotans, uyuşukluk hissi ve parestezi, denge duyusunda bozulma, oryantasyon bozukluğu, ruhsal durumda dalgalanmalar, kulak çınlaması, bulanık görme ve kısmen sıvı ve elektrolit denge bozukluğuna bağlı olarak tat duyusunda değişme ya da geçici tat duyusu kaybı meydana gelebilir. Kas-iskelet sistemi: nadiren kramp, iskelet kaslarında güçsüzlük, kas ağrısı ve potasyum eksikliğine bağlı parezi belirtileri ortaya çıkabilir. Laboratuvar tahlilleri; bazen hemoglobin konsantrasyonunda, hematokrit, lökosit ve trombosit sayısında azalma görülebilir. Nadiren, özellikle böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar ya da aynı anda allopurinol, prokainamid veya bağışıklık sistemini baskılayan bazı ilaçları kullananlarda anemi, trombositopeni, lökopeni, nötropeni, eozinofili ve izole vakalarda agranülositoz ya da pansitopeni görülebilir. Hidroklorotiyazid, bazen hipokalemi, hipokloremi, hipomagnezemi, hiperkalsemi, glikozüri ve metabolik alkaloza neden olabilir. Kan şekeri, kolesterol, trigliserit, ürik asit ve serum amilaz düzeyinde yükselmeye yol açtığı gözlenmiştir. Özellikle böbrek yetmezliği olan hastalarda bazen serum üre, kreatinin ve potasyum konsantrasyonu artabilir ve sodyum konsantrasyonu düşebilir. Proteinüri meydana gelebilir. Serum bilirubin ve karaciğer enzim konsantrasyonları ender olarak yükselebilir. Laboratuvar incelemeleri tedaviye başlamadan önce yapılmalı ve tedavi sırasında düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. Özellikle tedavinin başlangıç döneminde ve yüksek riskli hastalarda (böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar, immünsüpresan ilaçlar, sitostatik ilaçlar, allopurinol, prokainamid, digital, glukokortikosteroid, laksatif kullananlar ve yaşlı hastalar) serum elektrolitleri, serum kreatinin düzeyi, kan şekeri ve kan sayımları daha sık aralıklarla kontrol edilmelidir. Tedavi sırasında ateş, lenfoadenopati, ve/veya boğazda inflamasyon meydana gelirse hemen lökosit sayımı yapılmalıdır. İlaç Etkileşimleri:
Sofra tuzu; ilacın antihipertansif etkisinde azalma. Antihipertansif ilaçlar (diüretikler, betablokerler gibi), nitratlar, vazodilatörler, barbitüratlar, fenotiyazinler, trisiklik antidepresanlar, alkol: ilacın antihipertansif etkisinde güçlenme. Analjezikler, antifilojistikler (asetil salisilik asit, indometazin gibi); ilacın antihipertansif etkisinde olası azalma. Özellikle hipovolemili hastalarda akut böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir. Yüksek doz salisilat uygulaması; hidroklorotiyazide bağlı olarak, salisilatların merkezi sinir sistemi üzerindeki zararlı etkisinde güçlenme. Potasyum, potasyum tutucu diüretikler (spironolakton, amilorid, triamteren gibi) ve heparin gibi serum potasyum konsantrasyonunun yükselmesine yol açabilecek ilaçlar; ADE inhibitörlerinin yol açtıkları potasyum düzeyini yükseltici etkide güçlenme. Lityum: Serum lityum konsantrasyonunda yükselme (düzenli olarak kontrol edilmelidir) ve buna bağlı olarak lityumun kardiyotoksik ve nörotoksik etkilerinde güçlenme. Alkol; alkolün etkisinde güçlenme. Digitalis glikozitleri; potasyum ve/veya magnezyum eksikliğine bağlı olarak digitalis glikozitlerinin etki ve yan etkileri artabilir. Oral antidiyabetikler ve insülin; hidroklorotiyazidden dolayı etkinin zayıflaması. Katekolaminler (epinefrin gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak etkide azalma. Potasyum kaybına yol açan diüretikler (furosemid gibi) glukokortikostreoidler, ACTH, karbenoksolon, amfoterisin B, penisilin G, salisilatlar ve laksatif alışkanlığı; hidroklorotiyazide bağlı potasyum ve/veya magnezyum kaybında artış. Kolestramin veya kolestipol; hidroklorotiyazidin emiliminde azalma. Allopurinol, sitotistikler, immunosupresifler, sistemik kortikosteroidler, prokainamid; lökopeni. Sitostatikler (siklofosfamid, florourasil, metotraksat gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak kemik iliğindeki zararlı etkilerin güçlenmesi (özellikle granülositopeni). Narkotikler, anestezikler; hipotansif etkide güçlenme. Kas gevşeticiler (kürar benzeri); hidroklorotiyazide bağlı olarak kas gevşetici etkinin güçlenmesi ve uzaması. Metildopa; izole vakalarda hidroklorotiyazide karşı antikor oluşması nedeniyle hemoliz. Nöroleptik ilaçlar, imipramin; kinaprilin antihipertansif etkisinde güçlenme. Tetrasiklinler; tetrasiklinin emiliminde azalma. ADE inhibitörleri veya hidroklorotiyazid ile bazı maddelerin birlikte kullanımı sırasında bildirilen etkileşimlerdir.
Kinapril HCI 20 mg, Hidroklorotiyazid 25 mg Piyasa Şekilleri:
30 film tablet içeren blister ambalajlarda. Kullanım Şekli:
Hipertansiyon tedavisine etkin antihipertansif ilaçlar kullanarak düşük doz monoterapi ile başlanmalıdır. Monoterapinin etkili olmadığı durumlarda endikedir. Günlük dozu sabahları bir tablettir. Kontrol altına alınamayan hastalarda doz yükseltilmemelidir. Gereken durumlarda tedaviye ayrı ayrı ilaçlarla devam edilmelidir. Günlük doz 20 mg kinapril+25 mg hidroklorotiyazidi aşmamalıdır. Ağır böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klirensi dakikada 30 ml’nin altında olanlar) kullanılmamalıdır. Böbrek fonksiyonları orta derecede kısıtlanmış hastalar (kreatinin klirensi 30-60 ml/dak.) ve yaşlı hastalarda kinapril dozunun azaltılması gerekli olabilir. Sirozlu hastalarda, kinaprilin ilk geçiş sırasında daha düşük oranda metabolize edilmesine bağlı olarak kinaprilatın plazma konsantrasyonu daha düşüktür.
Endikasyonları: Kombinasyon preparatının kullanılmasının gerekli olduğu esansiyel hipertansiyonda endikedir.
Kontrendikasyonları:
Kinapril hidroklorür, tiyazid ve olası çapraz reaksiyonlar nedeniyle sülfonamidlere karşı aşırı duyarlılık; anjiyonörotik ödem hikayesi olanlar (daha önceden uygulanan ADE-inhibitör tedavisi sırasında ortaya çıkan); ağır böbrek yetmezliği (serum kreatinini 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klirensi 30 ml/dak.’dan az olanlar); diyaliz hastaları; renal arter stenozu (bilateral veya tek böbrek varsa unilateral); böbrek naklinden sonra; hemodinamik açıdan sorun yaratan aort veya mitral kapak stenozu ya da hipertrofik kardiyomiyopati; dekompanse kalp yetersizliği; primer hiperaldosteronizm; ağır karaciğer yetmezliği (hepatik prekoma/koma) ya da primer karaciğer hastalığı; klinik açıdan önemli elektrolit denge bozukluğu (hiperkalsemi, hiponatremi, hipokalemi); çocuklar (yeterli klinik deneyim olmadığından); hamilelik durumlarında kontrendikedir. Uyarılar:
Dekstransülfan ile yapılan düşük dantiseli lipoprotein (LDL) aferezi sırasında (ağır hiperkolesterolemi) ADE inhibitörü kullanılması, hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabilir. Arı ve yaban arısı gibi böcek toksinlerine karşı alerjik reaksiyonları azaltmak veya yok etmek amacıyla yapılan tedaviler (duyarsızlaştırma tedavisi) sırasında ADE inhibitörü kullanılması, bazen hayatı tehdit eden aşırı duyarlılık reaksiyonlarına (hipotansiyon, solunum yetmezliği, kusma, alerjik deri reaksiyonları gibi) neden olabilir. LDL aferezi ve duyarsızlaştırma tedavisinin gerektiği durumlarda, preparat başka bir antihipertansif ile değiştirilmelidir. Emziren annelerde tedavi zorunluysa emzirmeye son verilmelidir. Klinik açıdan önemli proteinüri (günde 1 gramdan fazla); immün yetmezlik ya da kolajen doku hastalığı (Lupus erythematosus, skleroderma gibi); bağışıklık sistemini zayıflatan sistemik ilaçların (kortikosteroidler, sitostatikler, antimetabolitler gibi), allopurinol, prokainamid ve lityum kullanımı; gut; hipovolemi; serebral skleroz; koroner skleroz; diabetes mellitus; karaciğer yetmezliği durumlarında risk ve yarar değerlendirildikten sonra ve bazı klinik ve laboratuvar-kimyasal parametreler yakından izlenerek kullanılabilir. Böbrek yetmezliği olanlar (serum kreatinin 1.8 mg/100 ml’den yüksek ya da kreatinin klerensi 30-60 ml/dak. olanlar); ağır hipertansiyonlu hastalar; 65 yaşından büyük hastalarda kan basıncı ve/veya gereken laboratuvar parametreleri çok yakından izlenmelidir. Tedavi sırasında, yüksek geçirgenlikli poliakrilnitril-metilsülfonat membranı (örn.AN 69) ile yapılan diyaliz ve hemofiltrasyon uygulaması hayatı tehdit eden şok dahil aşırı duyarlılık reaksiyonlarına yol açabileceğinden , acil diyaliz ya da hemofiltrasyon gereken durumlarda ADE inhibitörleri dışında başka bir antihipertansif ilaca geçilmeli ya da başka bir membran kullanılmalıdır. Doz yükseltilmesi, özellikle tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma/diyare, daha önce uygulanmış diüretik tedavisine bağlı kayıplar) kan basıncının aşırı düşmesine yol açabilir. Bu tür hastalar en az 6 saat süreyle yakından izlenmelidir. Yan Etkileri:
Kardiyovasküler; tedavisinin başlangıç döneminde, tuz ve/veya sıvı kaybı olan hastalarda (örneğin kusma, diyare veya daha önceden uygulanan diüretik tedavisi gibi nedenlere bağlı), ağır hipertansiyonlu hastalarda ve dozunun arttırıldığı durumlarda bulanık görme, halsizlik ve baş dönmesi hissi ile nadiren bilinç kaybına kadar varabilen (senkop gibi) belirtilerle birlikte seyrek olarak kan basıncında aşırı düşme (hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon) meydana gelebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında, potasyum eksikliğine bağlı olarak elektrokardiyografik değişiklikler ve kardiyak ritm bozuklukları görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi gören bazı hastalarda kan basıncının çok fazla düşmesine bağlı olarak taşikardi, palpitasyon, aritmi, göğüs ağrısı, angina pektoris, miyokard enfarktüsü, geçici iskemik nöbet gibi advers etkiler görülebilir. Böbrekler; nadiren, böbrek yetmezliği meydana gelebilir veya ilerleyebilir. İzole vakalarda akut böbrek yetmezliğine dönüşebilir. Çok seyrek olarak, bazen böbrek fonksiyonlarında kötüleşme ile seyreden proteinüri görüldüğü bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid tedavisi gören izole vakalarda, akut böbrek yetmezliği ile sonlanan bakteriyel olmayan interstisyel nefrit meydana geldiği bildirilmiştir. Solunum sistemi; seyrek olarak, kuru rahatsız edici öksürük ve bronşit, nadiren nefes darlığı, sinüzit, rinit, izole bronkospazm, seyrek olarak, muhtemelen hidroklorotiyazide karşı aşırı duyarlılık sonucu ortaya çıkan şok belirtileriyle birlikte pulmoner ödem bildirilmiştir. Öte yandan glosit ve ağız kuruluğu ile susama hissi meydana gelebilir. Seyrek olarak, ADE inhibitörü kullanımına bağlı larinks, farinks ve/veya dili de içeren angionörotik ödem bildirilmiştir. Bu durum görülürse derhal cilt altına 0.3-0.5 mg epinefrin uygulanmalı ya da EKG ve kan basıncı kontrolü altında intravenöz yoldan yavaş olarak 0.1 mg epinefrin verilmeli ve takiben glukokortikosteroid uygulanmalıdır. İntravenöz yoldan antihistaminik ve H2-reseptör antagonisti verilmesi de önerilir. Epinefrin uygulamasına ek olarak, eksikliği biliniyorsa C2-inaktivatörü de verilebilir. Sindirim sistemi; seyrek olarak, bulantı, üst abdominal ağrı ve hazımsızlık, nadiren kusma, ishal, kabızlık ve iştahsızlık görülebilir. ADE inhibitörü tedavisi sırasında kolestatik sarılık, karaciğer fonksiyon bozukluğu, hepatit ve (sub)ileus ortaya çıkan hastaların bulunduğu bildirilmiştir. Deri ve kan damarları; bazen ekzantem gibi alerjik deri reaksiyonları, nadiren ürtiker, kaşınma ve eritema multiforme gibi deri reaksiyonları, Stevens-Johnson sendromu, lupus erythematosus (çok ender olarak hidroklorotiyazid tedavisinden sonra) ya da dudakları, yüzü ve/veya ekstremiteleri de kapsayan anjiyonörotik ödem görülebilir. Bazı hastalarda deri değişikliklerine ateş, miyalji, artralji/artrit, vaskülit, eozinofili, lökositoz ve/veya ANA-titrasyonunda yükselme eşlik edebilir. Ağır deri reaksiyonlarında tedaviye son verilmelidir. Ender vakalarda, anafilaktoid reaksiyonlar, psoriasis benzeri deri lezyonları, fotosensitivite, sıcak basması, terleme, alopesi, onikoliz ve Reynaud hastalığı olanlarda vasküler krampların şiddetlendiği bildirilmiştir. Özellikle yaşlı veya vasküler hastalığı bulunanlarda, yüksek hidroklorotiyazid dozlarında, hemokonsantrasyon sonucu nadiren trombüs ve emboli görülebilir. Hidroklorotiyazid tedavisi sırasında nadiren, terlemede azalma meydana geldiği gözlenmiştir. Sinir sistemi; bazen, baş ağrısı, halsizlik, uyku artışı, apati, nadiren depresyon, baş dönmesi, uykusuzluk, impotans, uyuşukluk hissi ve parestezi, denge duyusunda bozulma, oryantasyon bozukluğu, ruhsal durumda dalgalanmalar, kulak çınlaması, bulanık görme ve kısmen sıvı ve elektrolit denge bozukluğuna bağlı olarak tat duyusunda değişme ya da geçici tat duyusu kaybı meydana gelebilir. Kas-iskelet sistemi: nadiren kramp, iskelet kaslarında güçsüzlük, kas ağrısı ve potasyum eksikliğine bağlı parezi belirtileri ortaya çıkabilir. Laboratuvar tahlilleri; bazen hemoglobin konsantrasyonunda, hematokrit, lökosit ve trombosit sayısında azalma görülebilir. Nadiren, özellikle böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar ya da aynı anda allopurinol, prokainamid veya bağışıklık sistemini baskılayan bazı ilaçları kullananlarda anemi, trombositopeni, lökopeni, nötropeni, eozinofili ve izole vakalarda agranülositoz ya da pansitopeni görülebilir. Hidroklorotiyazid, bazen hipokalemi, hipokloremi, hipomagnezemi, hiperkalsemi, glikozüri ve metabolik alkaloza neden olabilir. Kan şekeri, kolesterol, trigliserit, ürik asit ve serum amilaz düzeyinde yükselmeye yol açtığı gözlenmiştir. Özellikle böbrek yetmezliği olan hastalarda bazen serum üre, kreatinin ve potasyum konsantrasyonu artabilir ve sodyum konsantrasyonu düşebilir. Proteinüri meydana gelebilir. Serum bilirubin ve karaciğer enzim konsantrasyonları ender olarak yükselebilir. Laboratuvar incelemeleri tedaviye başlamadan önce yapılmalı ve tedavi sırasında düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. Özellikle tedavinin başlangıç döneminde ve yüksek riskli hastalarda (böbrek yetmezliği, kolajen doku hastalığı olanlar, immünsüpresan ilaçlar, sitostatik ilaçlar, allopurinol, prokainamid, digital, glukokortikosteroid, laksatif kullananlar ve yaşlı hastalar) serum elektrolitleri, serum kreatinin düzeyi, kan şekeri ve kan sayımları daha sık aralıklarla kontrol edilmelidir. Tedavi sırasında ateş, lenfoadenopati, ve/veya boğazda inflamasyon meydana gelirse hemen lökosit sayımı yapılmalıdır. İlaç Etkileşimleri:
Sofra tuzu; ilacın antihipertansif etkisinde azalma. Antihipertansif ilaçlar (diüretikler, betablokerler gibi), nitratlar, vazodilatörler, barbitüratlar, fenotiyazinler, trisiklik antidepresanlar, alkol: ilacın antihipertansif etkisinde güçlenme. Analjezikler, antifilojistikler (asetil salisilik asit, indometazin gibi); ilacın antihipertansif etkisinde olası azalma. Özellikle hipovolemili hastalarda akut böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir. Yüksek doz salisilat uygulaması; hidroklorotiyazide bağlı olarak, salisilatların merkezi sinir sistemi üzerindeki zararlı etkisinde güçlenme. Potasyum, potasyum tutucu diüretikler (spironolakton, amilorid, triamteren gibi) ve heparin gibi serum potasyum konsantrasyonunun yükselmesine yol açabilecek ilaçlar; ADE inhibitörlerinin yol açtıkları potasyum düzeyini yükseltici etkide güçlenme. Lityum: Serum lityum konsantrasyonunda yükselme (düzenli olarak kontrol edilmelidir) ve buna bağlı olarak lityumun kardiyotoksik ve nörotoksik etkilerinde güçlenme. Alkol; alkolün etkisinde güçlenme. Digitalis glikozitleri; potasyum ve/veya magnezyum eksikliğine bağlı olarak digitalis glikozitlerinin etki ve yan etkileri artabilir. Oral antidiyabetikler ve insülin; hidroklorotiyazidden dolayı etkinin zayıflaması. Katekolaminler (epinefrin gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak etkide azalma. Potasyum kaybına yol açan diüretikler (furosemid gibi) glukokortikostreoidler, ACTH, karbenoksolon, amfoterisin B, penisilin G, salisilatlar ve laksatif alışkanlığı; hidroklorotiyazide bağlı potasyum ve/veya magnezyum kaybında artış. Kolestramin veya kolestipol; hidroklorotiyazidin emiliminde azalma. Allopurinol, sitotistikler, immunosupresifler, sistemik kortikosteroidler, prokainamid; lökopeni. Sitostatikler (siklofosfamid, florourasil, metotraksat gibi); hidroklorotiyazide bağlı olarak kemik iliğindeki zararlı etkilerin güçlenmesi (özellikle granülositopeni). Narkotikler, anestezikler; hipotansif etkide güçlenme. Kas gevşeticiler (kürar benzeri); hidroklorotiyazide bağlı olarak kas gevşetici etkinin güçlenmesi ve uzaması. Metildopa; izole vakalarda hidroklorotiyazide karşı antikor oluşması nedeniyle hemoliz. Nöroleptik ilaçlar, imipramin; kinaprilin antihipertansif etkisinde güçlenme. Tetrasiklinler; tetrasiklinin emiliminde azalma. ADE inhibitörleri veya hidroklorotiyazid ile bazı maddelerin birlikte kullanımı sırasında bildirilen etkileşimlerdir.
ACCOLATE (Film Tablet)
Etken Madde(ler):
Zafirlukast 20 mg Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Günlük doz 2x20 mg'dır. Bu dozun üzerine çıkılmamalıdır. Hepatotoksisite gelişebilir. Yemeklerle birlikte alınmamalıdır. 12 yaşından küçüklerde kullanılmamalıdır.
Endikasyonları: Astımın proflaksisinde ve kronik tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Ürüne karşı daha önce duyarlılık göstermiş hastalara verilmemelidir. Geçmişinde orta veya ciddi böbrek bozukluğu olan hastalarda ve karaciğer bozukluğu veya siroz vakalarında kontrendikedir. Uyarılar:
Semptomların bulunmadığı dönemlerde bile düzenli alınmalıdır. Lökotrien antagonistleri akut astım ataklarının tedavisinde endike değildir. Ancak zafirlukast ile tedavi devam ederken oluşan akut astım ataklarında tedaviye devam edilebilir. Bronkospazmın çözülmesini sağlamak amacıyla kullanılmaz. İnhale veya oral kortikosteroidlerin yerini almak üzere birdenbire kullanımına başlanmamalıdır. Tedavi sırasında serum transaminazları yükselebilir. Serum transaminazları ve de ALT düzeyleri ölçülmeli, hasta uygun olarak tedavi edilmelidir. Gebelikte yarar/risk oranı gözönüne alınarak kullanılmalıdır. Emziren annelere verilmemelidir. Yan Etkileri:
Başağrısı veya gastrointestinal bozukluklar görülebilir. Ürtiker ve angio ödemi içeren aşırı duyarlılık reaksiyonları, kabarcıklar dahil deri döküntüleri de bildirilmiştir. Serum transaminaz düzeylerinin yükseldiği gözlemlenmiştir. İleri yaştaki hastalarda da enfeksiyon insidansı artabilir. İlaç Etkileşimleri:
Salisilik asitle kullanılması plazmadaki düzeyinin yaklaşık %45 oranında artması ile sonuçlanabilir. Eritromisin ile kullanılmasında zafirlukastın plazma düzeyleri %40 kadar azalır. Teofilin ile kullanılması plazma düzeylerinin %30 kadar azalmasıyla sonuçlanabilir. Ama teofilin düzeyini etkilemez. Terfenadınle zafirlukast AUC değerinin %54 azalmasıyla sonuçlanır. Terfenadin düzeyi değişmez. Varfarin ile zafirllukast kullanılması, maksimal prototrombin zamanının %35 kadar uzamasına neden olur.
Zafirlukast 20 mg Piyasa Şekilleri:
56 film
tablet içeren blister ambalajlarda.
|
|---|
Kullanım Şekli:
Günlük doz 2x20 mg'dır. Bu dozun üzerine çıkılmamalıdır. Hepatotoksisite gelişebilir. Yemeklerle birlikte alınmamalıdır. 12 yaşından küçüklerde kullanılmamalıdır.
Endikasyonları: Astımın proflaksisinde ve kronik tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Ürüne karşı daha önce duyarlılık göstermiş hastalara verilmemelidir. Geçmişinde orta veya ciddi böbrek bozukluğu olan hastalarda ve karaciğer bozukluğu veya siroz vakalarında kontrendikedir. Uyarılar:
Semptomların bulunmadığı dönemlerde bile düzenli alınmalıdır. Lökotrien antagonistleri akut astım ataklarının tedavisinde endike değildir. Ancak zafirlukast ile tedavi devam ederken oluşan akut astım ataklarında tedaviye devam edilebilir. Bronkospazmın çözülmesini sağlamak amacıyla kullanılmaz. İnhale veya oral kortikosteroidlerin yerini almak üzere birdenbire kullanımına başlanmamalıdır. Tedavi sırasında serum transaminazları yükselebilir. Serum transaminazları ve de ALT düzeyleri ölçülmeli, hasta uygun olarak tedavi edilmelidir. Gebelikte yarar/risk oranı gözönüne alınarak kullanılmalıdır. Emziren annelere verilmemelidir. Yan Etkileri:
Başağrısı veya gastrointestinal bozukluklar görülebilir. Ürtiker ve angio ödemi içeren aşırı duyarlılık reaksiyonları, kabarcıklar dahil deri döküntüleri de bildirilmiştir. Serum transaminaz düzeylerinin yükseldiği gözlemlenmiştir. İleri yaştaki hastalarda da enfeksiyon insidansı artabilir. İlaç Etkileşimleri:
Salisilik asitle kullanılması plazmadaki düzeyinin yaklaşık %45 oranında artması ile sonuçlanabilir. Eritromisin ile kullanılmasında zafirlukastın plazma düzeyleri %40 kadar azalır. Teofilin ile kullanılması plazma düzeylerinin %30 kadar azalmasıyla sonuçlanabilir. Ama teofilin düzeyini etkilemez. Terfenadınle zafirlukast AUC değerinin %54 azalmasıyla sonuçlanır. Terfenadin düzeyi değişmez. Varfarin ile zafirllukast kullanılması, maksimal prototrombin zamanının %35 kadar uzamasına neden olur.
ACARİS (Tablet)
Etken Madde(ler):
Akarboz Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Acaris tablet yemekten önce bir miktar sıvı ile yutulmalı ya da yemek başlangıcında ilk lokma ile çiğnenmelidir. Başlangıç dozu günde 3 kez 50 mg'dır. Maksimum akarboz dozu; 60 kg ve altındaki hastalarda günde 150 mg (3 kez 50 mg); 60 kg üzerindeki hastalarda ise günde 300 mg (3 kez 100 mg)'dır. Yine de bazı hastalar gastrointestinal yan etkileri azaltmak için dozun basamaklı biçimde arttırılmasından yarar görürler. Bunun için, günde tek doz 50mg veya günde 2 kere 50 mg ile başlamak ve sonunda günde 3 defa 50 mg'a çıkmak başarılı sonuç verir. Doz artışı, 4-8 haftalık aralıklarla bir saatlik postprandial glukoz ya da glukozlu hemoglobin düzeyleri ve toleransa göre yapılır. Kullanma süresi için bir kısıtlama yoktur. Sıkı diyet uygulamasına rağmen rahatsızlık şikayetleri gelişirse doz daha fazla arttırılmamalıdır.
Endikasyonları: Diabetes Mellitus'un diyetle birlikte tedavisinde kullanılır. Bozulmuş glukoz toleransı tespit edilen hastalarda tip 2 diyabet başlangıcının önlenmesinde, diyet ve egzersiz ile birlikte kullanılır. Tokluk kan şekeri değerinin başlangıçta 7.8-11.1 mmol/l (140-200 mg/dl) arasında ve açlık kan şekeri değerinin 5.6 ve 7.8 mmol/l (100-125 mg/dl) arasında olması glukoz tolerans bozukluğu olarak tanımlanır.
Kontrendikasyonları:
Akarboz ve/veya tabletteki inaktif maddelerin herhangi birine karşı aşırı hassasiyet durumunda kullanılmaz. Çocuklarda ve gençlerdeki etkisi ve tolerabilitesi ile ilgili yeterli bilgi olmadığından akarboz, 18 yaşın altındaki hastalarda kullanılmamalıdır. Sindirim ve absorbsiyon bozukluğu ile birlikte görülen kronik barsak bozukluklarında kullanılmaz. Barsakta gaz oluşumunun arttığı durumlarda (örn. Roemheld's sendromu, büyük herniler, barsak tıkanıkları ve barsak ülserleri) kullanılmaz. Ciddi böbrek yetmezliğinde (kreatinin klirensi <25 ml/dak.) kullanılmamalıdır. Hamilelerde kullanımı ile ilgili yeterli bilgi olmadığından, akarboz gebelik sırasında kullanılmamalıdır. Radyoaktif olarak işaretlenmiş akarboz süt veren sıçanlara verildiğinde, sütte az miktarda radyoaktivite bulunmuştur. İnsanda bu konuda yeterli bulgu yoktur. Ancak sütteki ilaca bağlı etkiler bebeklerde de görülebileceğinden, prensip olarak emzirme sırasında anneye verilmesi önerilmez. Uyarılar:
Bilhassa daha yüksek dozlarda izole olgu olarak karaciğer enzimlerinde asemptomatik yükselmeler görülebilir. Bu nedenle tedavinin ilk 6-12 ayında karaciğer enzimleri izlenmelidir. Değerlendirilebilen olgularda akarboz tedavisi kesildiğinde bu değişikliklerin geriye döndüğü görülmüştür. Yan Etkileri:
Çok sık olarak gaz ve barsak seslerinde artış, sıklıkla diyare ve karın ağrısı ve nadiren kusma görülür. Bu gastrointestinal belirtiler ciddi olabilir ve barsak tıkanması veya benzeri semptomlar ile karıştırılabilir. Önerilen diyabetik diyete uyulmuyorsa intestinal yan etkiler şiddetlenebilir. Diyabetik diyete bağlı kalındığı halde rahatsızlık semptomları ortaya çıkarsa, doktora danışılmalıdır ve doz geçici veya kalıcı olarak azaltılmalıdır. Önerilen günlük dozda akarboz alan hastalarda nadiren, klinik olarak anlamlı derecede anormal karaciğer fonksiyon testleri saptanmıştır (normalin üst sınırının 3 katı). Akarboz tedavisi sırasında görülen anormal değerler geçici olabilir. Çok ender olarak kızarıklık, eritem, ekzantem ve ürtiker gibi aşırı hassasiyete bağlı cilt reaksiyonları görülmüştür. Çok ender olarak ödem görülmüştür. Çok ender olarak sarılık ve/veya hepatit ve ilişkili karaciğer hasarı bildirilmiştir. İlaç Etkileşimleri:
Akarboz ile tedavi sırasında, kolonda karbonhidrat fermentasyonunda artışın bir sonucu olarak sukroz ve sukroz içeren yiyecekler sıklıkla abdominal rahatsızlığa veya diyareye neden olurlar. Akarboz antihiperglisemik etkiye sahiptir, fakat hipoglisemi oluşturmaz. Eğer akarboz, sülfonilüre veya metformin içeren ilaçlara ve insüline ek olarak tavsiye edilirse, kan glukoz düzeylerinin hipoglisemik aralığa kadar düşmesini önlemek için sülfonilüre, metformin veya insülin dozunun uygun şekilde azaltılması gereklidir. Eğer akut hipoglisemi gelişirse, tedavi sırasında sukrozun, fruktoz ve glukoza daha yavaş olarak parçalanacağı akılda tutulmalıdır. Bu nedenle hipogliseminin hızla düzelmesi için sukroz uygun değildir ve glukoz kullanılmalıdır. Bazı vakalarda akarboz, digoksin için doz ayarlaması gerektirecek şekilde, digoksin biyoyararlanımını etkiler. Akarbozun etkisini zayıflatabileceği için, antasitler, kolestiramin, intestinal adsorbanlar ve sindirim enzim preparatlarının akarboz ile birlikte kullanımından kaçınılmalıdır. Dimetikon/simetikon ile etkileşimi yoktur.
Akarboz Piyasa Şekilleri:
50 mg:
30 tablet
|
|
|---|---|
50 mg:
60 tablet
|
|
50 mg:
90 tablet
|
100 mg: 30 tablet
|
|
|---|---|
100 mg: 60 tablet
|
|
100 mg: 90 tablet
|
Acaris tablet yemekten önce bir miktar sıvı ile yutulmalı ya da yemek başlangıcında ilk lokma ile çiğnenmelidir. Başlangıç dozu günde 3 kez 50 mg'dır. Maksimum akarboz dozu; 60 kg ve altındaki hastalarda günde 150 mg (3 kez 50 mg); 60 kg üzerindeki hastalarda ise günde 300 mg (3 kez 100 mg)'dır. Yine de bazı hastalar gastrointestinal yan etkileri azaltmak için dozun basamaklı biçimde arttırılmasından yarar görürler. Bunun için, günde tek doz 50mg veya günde 2 kere 50 mg ile başlamak ve sonunda günde 3 defa 50 mg'a çıkmak başarılı sonuç verir. Doz artışı, 4-8 haftalık aralıklarla bir saatlik postprandial glukoz ya da glukozlu hemoglobin düzeyleri ve toleransa göre yapılır. Kullanma süresi için bir kısıtlama yoktur. Sıkı diyet uygulamasına rağmen rahatsızlık şikayetleri gelişirse doz daha fazla arttırılmamalıdır.
Endikasyonları: Diabetes Mellitus'un diyetle birlikte tedavisinde kullanılır. Bozulmuş glukoz toleransı tespit edilen hastalarda tip 2 diyabet başlangıcının önlenmesinde, diyet ve egzersiz ile birlikte kullanılır. Tokluk kan şekeri değerinin başlangıçta 7.8-11.1 mmol/l (140-200 mg/dl) arasında ve açlık kan şekeri değerinin 5.6 ve 7.8 mmol/l (100-125 mg/dl) arasında olması glukoz tolerans bozukluğu olarak tanımlanır.
Kontrendikasyonları:
Akarboz ve/veya tabletteki inaktif maddelerin herhangi birine karşı aşırı hassasiyet durumunda kullanılmaz. Çocuklarda ve gençlerdeki etkisi ve tolerabilitesi ile ilgili yeterli bilgi olmadığından akarboz, 18 yaşın altındaki hastalarda kullanılmamalıdır. Sindirim ve absorbsiyon bozukluğu ile birlikte görülen kronik barsak bozukluklarında kullanılmaz. Barsakta gaz oluşumunun arttığı durumlarda (örn. Roemheld's sendromu, büyük herniler, barsak tıkanıkları ve barsak ülserleri) kullanılmaz. Ciddi böbrek yetmezliğinde (kreatinin klirensi <25 ml/dak.) kullanılmamalıdır. Hamilelerde kullanımı ile ilgili yeterli bilgi olmadığından, akarboz gebelik sırasında kullanılmamalıdır. Radyoaktif olarak işaretlenmiş akarboz süt veren sıçanlara verildiğinde, sütte az miktarda radyoaktivite bulunmuştur. İnsanda bu konuda yeterli bulgu yoktur. Ancak sütteki ilaca bağlı etkiler bebeklerde de görülebileceğinden, prensip olarak emzirme sırasında anneye verilmesi önerilmez. Uyarılar:
Bilhassa daha yüksek dozlarda izole olgu olarak karaciğer enzimlerinde asemptomatik yükselmeler görülebilir. Bu nedenle tedavinin ilk 6-12 ayında karaciğer enzimleri izlenmelidir. Değerlendirilebilen olgularda akarboz tedavisi kesildiğinde bu değişikliklerin geriye döndüğü görülmüştür. Yan Etkileri:
Çok sık olarak gaz ve barsak seslerinde artış, sıklıkla diyare ve karın ağrısı ve nadiren kusma görülür. Bu gastrointestinal belirtiler ciddi olabilir ve barsak tıkanması veya benzeri semptomlar ile karıştırılabilir. Önerilen diyabetik diyete uyulmuyorsa intestinal yan etkiler şiddetlenebilir. Diyabetik diyete bağlı kalındığı halde rahatsızlık semptomları ortaya çıkarsa, doktora danışılmalıdır ve doz geçici veya kalıcı olarak azaltılmalıdır. Önerilen günlük dozda akarboz alan hastalarda nadiren, klinik olarak anlamlı derecede anormal karaciğer fonksiyon testleri saptanmıştır (normalin üst sınırının 3 katı). Akarboz tedavisi sırasında görülen anormal değerler geçici olabilir. Çok ender olarak kızarıklık, eritem, ekzantem ve ürtiker gibi aşırı hassasiyete bağlı cilt reaksiyonları görülmüştür. Çok ender olarak ödem görülmüştür. Çok ender olarak sarılık ve/veya hepatit ve ilişkili karaciğer hasarı bildirilmiştir. İlaç Etkileşimleri:
Akarboz ile tedavi sırasında, kolonda karbonhidrat fermentasyonunda artışın bir sonucu olarak sukroz ve sukroz içeren yiyecekler sıklıkla abdominal rahatsızlığa veya diyareye neden olurlar. Akarboz antihiperglisemik etkiye sahiptir, fakat hipoglisemi oluşturmaz. Eğer akarboz, sülfonilüre veya metformin içeren ilaçlara ve insüline ek olarak tavsiye edilirse, kan glukoz düzeylerinin hipoglisemik aralığa kadar düşmesini önlemek için sülfonilüre, metformin veya insülin dozunun uygun şekilde azaltılması gereklidir. Eğer akut hipoglisemi gelişirse, tedavi sırasında sukrozun, fruktoz ve glukoza daha yavaş olarak parçalanacağı akılda tutulmalıdır. Bu nedenle hipogliseminin hızla düzelmesi için sukroz uygun değildir ve glukoz kullanılmalıdır. Bazı vakalarda akarboz, digoksin için doz ayarlaması gerektirecek şekilde, digoksin biyoyararlanımını etkiler. Akarbozun etkisini zayıflatabileceği için, antasitler, kolestiramin, intestinal adsorbanlar ve sindirim enzim preparatlarının akarboz ile birlikte kullanımından kaçınılmalıdır. Dimetikon/simetikon ile etkileşimi yoktur.
ABILIFY (Tablet)
Etken Madde(ler):
Aripiprazol Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Şizofreni: Abilify'ın önerilen başlangıç dozu öğünlerin zamanı dikkate alınmaksızın günde tek doz olarak verilen 10 veya 15 mg/gün'dür. İdame dozu günde 15 mg'dır. Klinik çalışmalarda, 10-30 mg/gün aralığındaki dozların etkin olduğu kabul edilmiştir. Bipolar Mani: Öğünlerin zamanı dikkate alınmaksızın günde tek doz olarak verilmelidir, başlangıç dozu genellikle günde 15 veya 30 mg'dır. Eğer gerekliyse, doz ayarlaması 24 saatten daha kısa sürede yapılmamalıdır. Antimanik etkililiği (3-12 hafta) 15-30 mg/gün doz aralığı için klinik çalışmalarla ispatlanmıştır. 30 mg/gün'ün üzerindeki dozların güvenilirliği klinik çalışmalar ile değerlendirilmiş değildir. Abilify'nın 18 yaşın altındaki hastalarda güvenliliği ve etkililiği belirlenmemiştir. Aripiprazolün güçlü bir CYP3A4 veya CYP2D6 inhibitörü ile eş zamanlı olarak uygulanması durumunda, aripiprazol dozu alışılmış olan dozun yarısına indirilmelidir. Kombine tedaviye son verildiğinde, aripiprazol dozu tekrar yükseltilmelidir. Güçlü bir CYP3A4 indükleyicisi aripiprazol tedavisine ilave edildiğinde aripiprazol dozu iki katına çıkarılmalıdır. CYP3A4 indükleyicisi kombinasyon tedavisinden çıkarıldığında aripiprazol dozu azaltılmalıdır. CYP3A4 ve CYP2D6 enzimlerini inhibe eden çok sayıda ilaçla eş zamanlı olarak tedavi gören hastalarda günlük dozun azaltılması göz önünde bulundurulmalıdır.
Endikasyonları: Akut şizofreni epizodlarının tedavisinde ve idame tedavisi sırasında klinik düzelmenin devamlılığında endikedir. Bipolar I Bozukluğa eşlik eden akut mani epizodlarının tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Aripiprazole ya da herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlı olan hastalarda kontrendikedir. Uyarılar:
Hastanın klinik durumunun düzelmesi birkaç günden birkaç haftaya kadar sürebilir. Bu dönem boyunca hastalar yakından gözlenmelidir. Psikotik hastalıklarda intihar girişimi olasılığı doğaldır, ilaç tedavisinin yanı sıra hasta yakından gözlenmelidir. Antipsikotik tedavi süresi uzayınca tardif diskinezi riski arttığı için, eğer tardif diskinezi belirti ve bulguları görülürse dozun azaltılması ya da ilacın kesilmesi düşünülmelidir. Bu bulgular geçici olarak kötüleşebilir veya tedavi kesildikten sonra dahi ortaya çıkabilir. Aripiprazol dahil antipsikotik ilaçların uygulanması ile bağlantılı olarak kimi zaman Nöroleptik Malign Sendrom (NMS) denilen potansiyel olarak ölümcül bir bulgu kompleksi bildirilmiştir. NMS'nin klinik belirtileri hiperpireksi, kas gerginliği, mental durumda değişiklikler ve otonom instabilite belirtileridir (düzensiz nabız ya da kan basıncı, taşikardi, aşırı terleme ve kardiyak disritmi). Ayrıca kreatin fosfokinazda artış, miyoglobinüri (rabdomiyoliz) ve akut böbrek yetmezliği de görülebilir. Eğer bir hasta NMS belirti ve bulguları geliştirirse, ya da NMS'nin diğer klinik belirtileri olmadan açıklanamayan yüksek ateş gelişirse, ilaç derhal kesilmelidir. Nöbet bozukluğu hikayesi ya da nöbetle ilişkilendirilen durumları olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Potansiyel olarak alfa1-adrenerjik reseptör antagonist aktivitesi nedeniyle, aripiprazol ortostatik hipotansiyon ile bağlantılı bulunabilir. Aripiprazol kardiyovasküler hastalığı (miyokard infarktüsü ya da iskemik kalp hastalığı hikayesi, kalp yetmezliği ya da iletim anormallikleri), serebrovasküler hastalığı ya da hipotansiyona neden olabilecek durumları (dehidratasyon, hipovolemi ve antihipertansif ilaçlarla tedavi) olduğu bilinen hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Aripiprazol, iç vücut sıcaklığında bir artışa neden olabilecek örneğin yoğun egzersiz, aşırı sıcağa maruz kalma, antikolinerjik aktivitesi olan ilaçlarla birlikte alımı ya da dehidratasyona maruz kalma gibi durumların söz konusu olacağı hastalarda uygun bir özen gösterilerek reçetelenmelidir. Antipsikotik ilaç kullanımı özofagus dismotilitesi ve aspirasyon ile ilişkilendirilmiştir. Aspirasyon pnömonisi riski olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Atipik antipsikotik ilaçlarla tedavi edilen, demansla ilişkili psikozu olan yaşlı hastalarda ölüm riski yüksektir. Ölüm nedenleri çeşitli olmakla birlikte, ölümlerin büyük bir kısmının kardiyovasküler (ör. kalp yetmezliği, ani ölüm) veya infektif (ör. pnömoni) tabiatta olduğu düşünülmüştür. Aripiprazol demansla ilişkili psikozu olan hastaların tedavisinde kullanılmaz. Alzheimer hastalığı ile ilişkili psikozu olan yaşlı hastalarda, ölüm dahil serebrovasküler advers olaylar (ör. inme, geçici iskemik atak) rapor edilmiştir. Aripiprazol ile tedavi gören hastalarda görülen serebrovasküler advers olaylar için istatistiksel olarak anlamlı bir doz yanıt ilişkisi vardır. Tedavi edilen hastalarda hiperglisemi ve diyabet bildirilmiş, bazı vakalarda hipergliseminin aşırı derecede olduğu ve ketoasidoz, hiperosmolar koma veya ölüm ile ilişkili olduğu rapor edilmiştir. Çok nadir hiperglisemi rapor edilmiştir. Şizofreni hastalarında arka plandaki diabetes mellitus riskinin yüksek olması ve genel popülasyondaki diabetes mellitus insidansının artmakta olması, atipik antipsikotik kullanımı ve glikoz anomalileri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesini güçleştirmektedir. Atipik antipsikotiklerle tedavi edilen hastalarda hiperglisemi bağlantılı yan etki riski kesin olarak tahmin edilememektedir. Diabetes mellitus teşhisi konmuş ve atipik antipsikotiklere başlamış olan hastalar glikoz kontrolünün kötüleşmesi ihtimaline karşı düzenli olarak izlenmelidir. Diabetes mellitus risk faktörleri olan (örn. obezite, ailede diabetes hikayesi) ve atipik antipsikotik tedavisine başlayan hastalara tedavinin başlangıcında ve periyodik olarak tedavi süresince açlık kan şekeri testi yapılmalıdır. Bazı vakalarda, ilacın kesilmesine rağmen anti-diyabetik tedaviye devam edilmesi gerekmiştir. Hamilelik kategorisi C'dir. İnsanlarda sınırlı deneyim olduğu için, hamilelikte yalnızca eğer beklenen yarar fetusa karşı olan potansiyel riskten daha fazlaysa kullanılmalıdır. İnsan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Hastalara, aripiprazol alıyorlarsa emzirmemeleri önerilmelidir. 18 yaşın altındaki hastalarda güvenilirliği ve etkinliği kanıtlanmamıştır. Hastalar, aripiprazolün kendilerini olumsuz etkilemediğinden emin olana kadar motorlu araçlar dahil tehlikeli makinaları kullanmamaları konusunda uyarılmalıdırlar. Yan Etkileri:
Şizofreni hastaları üzerinde yapılan plasebo kontrollü çalışmalarda görülen, tedavi gerektiren yan/advers etkiler: Çok sık (>%10): Baş ağrısı, uykusuzluk. Sık (>%1-<%10): Halsizlik, taşikardi, ortostatik hipotansiyon, bulantı, hazımsızlık, kusma, kabızlık, somnolans, akatizi, sersemlik, tremor, ekstrapiramidal sendroma, bulanık görme. Bipolar mani hastaları üzerinde yapılan kısa süreli plasebo kontrollü çalışmalarda görülen, tedavi gerektiren yan/advers etkiler: Çok sık (>%10): Bulantı, somnolans, akatizi. Sık (>%1-<%10): Vücut katılığı, göğüs ağrısı, hazımsızlık, kusma, kabızlık, miyalji, tremor, ekstrapiramidal sendroma, tükrük salgısında artış, konuşma bozukluğu, ajitasyon, bulanık görme. Nadir (>%0.1-<%1): Taşikardi, ortostatik hipotansiyon. Antipsikotik tedaviyle ilişkili olduğu bilinen ve aripiprazol ile ilişkili olarak da bildirilmiş istenmeyen etkiler arasında nadir nöroleptik malign sendrom bildirimleri ve tardif diskinezi ya da nöbet vakaları bulunmaktadır. Uzun Süreli Bipolar Mani Çalışmasında Bildirilen Yan/Advers Etkiler: Sinirlilik, tremor ve akatizidir. Pazara Sunum Sonrası Bildirilen Yan/Advers Etkiler: Çok nadir (<%0.01): Senkop, alanin aminotransferaz seviyelerinde yükselme, aspartat aminotransferaz seviyelerinde yükselme, GGT seviyelerinde yükselme, pankreatit, vücut sıcaklığı dengesinde bozukluk (ör: hipotermi, pireksi), alerjik reaksiyon (ör.anafilaktik reaksiyon, anjiyoödem, prurit veya ürtiker), hiperglisemi, diabetes mellitus, kreatinin fosfokinaz seviyelerinde yükselme, rabdomiyoliz ve priapizm. İlaç Etkileşimleri:
Aripiprazolün SSS üzerindeki birincil etkileri göz önüne alındığı zaman, santral etki gösteren diğer ilaçlarla veya alkolle birlikte alındığı zaman dikkatli olunmalıdır. Aripiprazol, alfa1-adrenerjik reseptör antagonist akvitesi nedeniyle bazı antihipertansif bileşiklerin etkisini arttırma potansiyeline sahiptir. Hem CYP2D6 hem de CYP3A4 aripiprazol metabolizmasından sorumludur. CYP3A4'ü indükleyici ajanlar (ör. karbamazepin) aripiprazol klirensinde artış ve plazma seviyelerinde azalmaya neden olabilir. CYP3A4 (ör. ketokonazol) ve CYP2D6 (ör. kinidin, fluoksetin, paroksetin) aripiprazol eliminasyonunu inhibe edebilir ve plazma seviyelerini artırabilir. Ketokonazol ve aripiprazolün birlikte uygulanması, aripiprazol ve aktif metabolitlerinin EAA değerlerini sırasıyla %63 ve %77 artırır. Ketokonazol ve aripiprazol birlikte uygulanacağı zaman, aripiprazol dozu normal dozunun yarısına indirilmelidir. Diğer kuvvetli CYP3A4 inhibitörlerinin (itrakonazol) de benzer etkiler göstermesi beklenir ve benzer doz azaltması uygulanmalıdır, daha zayıf inhibitörler (eritromisin, greyfurt suyu) araştırılmamıştır. CYP3A4 inhibitörü kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu artırılmalıdır. Kuvvetli bir CYP2D6 inhibitörü olan kinidin ile birlikte uygulanması sonucu, aripiprazolün EAA değeri %112 artmış ancak aktif metaboliti olan dehidro-aripiprazolün EAA değeri %35 azalmıştır. Kinidin ve aripiprazol birlikte uygulanacağı zaman, aripiprazol dozu normal dozunun yarısına indirilmelidir. Fluoksatin ve paroksetin gibi diğer kuvvetli CYP2D6 inhibitörlerininde benzer etkiler göstermesi beklenir ve benzer doz azaltması uygulanmalıdır. CYP2D6 inhibitörü kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu artırılmalıdır. Güçlü bir CYP3A4 indükleyici olan karbamazepinin birlikte verilmesi sonucu, aripiprazolün ve aktif metaboliti dehidro-aripiprazolün Cmax ve EAA değerleri yaklaşık %70 oranında azalmıştır. Karbamazepin tedaviye eklendiğinde aripiprazol dozu iki kat artırılmalıdır. İlave doz artırımları klinik değerlendirme baz alınarak yapılmalıdır. Karbamazepin kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu azaltılmalıdır.
Aripiprazol Piyasa Şekilleri:
10 mg: 28 tablet
|
|---|
15 mg: 28 tablet
|
|---|
30 mg:
28 tablet
|
|---|
Kullanım Şekli:
Şizofreni: Abilify'ın önerilen başlangıç dozu öğünlerin zamanı dikkate alınmaksızın günde tek doz olarak verilen 10 veya 15 mg/gün'dür. İdame dozu günde 15 mg'dır. Klinik çalışmalarda, 10-30 mg/gün aralığındaki dozların etkin olduğu kabul edilmiştir. Bipolar Mani: Öğünlerin zamanı dikkate alınmaksızın günde tek doz olarak verilmelidir, başlangıç dozu genellikle günde 15 veya 30 mg'dır. Eğer gerekliyse, doz ayarlaması 24 saatten daha kısa sürede yapılmamalıdır. Antimanik etkililiği (3-12 hafta) 15-30 mg/gün doz aralığı için klinik çalışmalarla ispatlanmıştır. 30 mg/gün'ün üzerindeki dozların güvenilirliği klinik çalışmalar ile değerlendirilmiş değildir. Abilify'nın 18 yaşın altındaki hastalarda güvenliliği ve etkililiği belirlenmemiştir. Aripiprazolün güçlü bir CYP3A4 veya CYP2D6 inhibitörü ile eş zamanlı olarak uygulanması durumunda, aripiprazol dozu alışılmış olan dozun yarısına indirilmelidir. Kombine tedaviye son verildiğinde, aripiprazol dozu tekrar yükseltilmelidir. Güçlü bir CYP3A4 indükleyicisi aripiprazol tedavisine ilave edildiğinde aripiprazol dozu iki katına çıkarılmalıdır. CYP3A4 indükleyicisi kombinasyon tedavisinden çıkarıldığında aripiprazol dozu azaltılmalıdır. CYP3A4 ve CYP2D6 enzimlerini inhibe eden çok sayıda ilaçla eş zamanlı olarak tedavi gören hastalarda günlük dozun azaltılması göz önünde bulundurulmalıdır.
Endikasyonları: Akut şizofreni epizodlarının tedavisinde ve idame tedavisi sırasında klinik düzelmenin devamlılığında endikedir. Bipolar I Bozukluğa eşlik eden akut mani epizodlarının tedavisinde endikedir.
Kontrendikasyonları:
Aripiprazole ya da herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlı olan hastalarda kontrendikedir. Uyarılar:
Hastanın klinik durumunun düzelmesi birkaç günden birkaç haftaya kadar sürebilir. Bu dönem boyunca hastalar yakından gözlenmelidir. Psikotik hastalıklarda intihar girişimi olasılığı doğaldır, ilaç tedavisinin yanı sıra hasta yakından gözlenmelidir. Antipsikotik tedavi süresi uzayınca tardif diskinezi riski arttığı için, eğer tardif diskinezi belirti ve bulguları görülürse dozun azaltılması ya da ilacın kesilmesi düşünülmelidir. Bu bulgular geçici olarak kötüleşebilir veya tedavi kesildikten sonra dahi ortaya çıkabilir. Aripiprazol dahil antipsikotik ilaçların uygulanması ile bağlantılı olarak kimi zaman Nöroleptik Malign Sendrom (NMS) denilen potansiyel olarak ölümcül bir bulgu kompleksi bildirilmiştir. NMS'nin klinik belirtileri hiperpireksi, kas gerginliği, mental durumda değişiklikler ve otonom instabilite belirtileridir (düzensiz nabız ya da kan basıncı, taşikardi, aşırı terleme ve kardiyak disritmi). Ayrıca kreatin fosfokinazda artış, miyoglobinüri (rabdomiyoliz) ve akut böbrek yetmezliği de görülebilir. Eğer bir hasta NMS belirti ve bulguları geliştirirse, ya da NMS'nin diğer klinik belirtileri olmadan açıklanamayan yüksek ateş gelişirse, ilaç derhal kesilmelidir. Nöbet bozukluğu hikayesi ya da nöbetle ilişkilendirilen durumları olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Potansiyel olarak alfa1-adrenerjik reseptör antagonist aktivitesi nedeniyle, aripiprazol ortostatik hipotansiyon ile bağlantılı bulunabilir. Aripiprazol kardiyovasküler hastalığı (miyokard infarktüsü ya da iskemik kalp hastalığı hikayesi, kalp yetmezliği ya da iletim anormallikleri), serebrovasküler hastalığı ya da hipotansiyona neden olabilecek durumları (dehidratasyon, hipovolemi ve antihipertansif ilaçlarla tedavi) olduğu bilinen hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Aripiprazol, iç vücut sıcaklığında bir artışa neden olabilecek örneğin yoğun egzersiz, aşırı sıcağa maruz kalma, antikolinerjik aktivitesi olan ilaçlarla birlikte alımı ya da dehidratasyona maruz kalma gibi durumların söz konusu olacağı hastalarda uygun bir özen gösterilerek reçetelenmelidir. Antipsikotik ilaç kullanımı özofagus dismotilitesi ve aspirasyon ile ilişkilendirilmiştir. Aspirasyon pnömonisi riski olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Atipik antipsikotik ilaçlarla tedavi edilen, demansla ilişkili psikozu olan yaşlı hastalarda ölüm riski yüksektir. Ölüm nedenleri çeşitli olmakla birlikte, ölümlerin büyük bir kısmının kardiyovasküler (ör. kalp yetmezliği, ani ölüm) veya infektif (ör. pnömoni) tabiatta olduğu düşünülmüştür. Aripiprazol demansla ilişkili psikozu olan hastaların tedavisinde kullanılmaz. Alzheimer hastalığı ile ilişkili psikozu olan yaşlı hastalarda, ölüm dahil serebrovasküler advers olaylar (ör. inme, geçici iskemik atak) rapor edilmiştir. Aripiprazol ile tedavi gören hastalarda görülen serebrovasküler advers olaylar için istatistiksel olarak anlamlı bir doz yanıt ilişkisi vardır. Tedavi edilen hastalarda hiperglisemi ve diyabet bildirilmiş, bazı vakalarda hipergliseminin aşırı derecede olduğu ve ketoasidoz, hiperosmolar koma veya ölüm ile ilişkili olduğu rapor edilmiştir. Çok nadir hiperglisemi rapor edilmiştir. Şizofreni hastalarında arka plandaki diabetes mellitus riskinin yüksek olması ve genel popülasyondaki diabetes mellitus insidansının artmakta olması, atipik antipsikotik kullanımı ve glikoz anomalileri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesini güçleştirmektedir. Atipik antipsikotiklerle tedavi edilen hastalarda hiperglisemi bağlantılı yan etki riski kesin olarak tahmin edilememektedir. Diabetes mellitus teşhisi konmuş ve atipik antipsikotiklere başlamış olan hastalar glikoz kontrolünün kötüleşmesi ihtimaline karşı düzenli olarak izlenmelidir. Diabetes mellitus risk faktörleri olan (örn. obezite, ailede diabetes hikayesi) ve atipik antipsikotik tedavisine başlayan hastalara tedavinin başlangıcında ve periyodik olarak tedavi süresince açlık kan şekeri testi yapılmalıdır. Bazı vakalarda, ilacın kesilmesine rağmen anti-diyabetik tedaviye devam edilmesi gerekmiştir. Hamilelik kategorisi C'dir. İnsanlarda sınırlı deneyim olduğu için, hamilelikte yalnızca eğer beklenen yarar fetusa karşı olan potansiyel riskten daha fazlaysa kullanılmalıdır. İnsan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Hastalara, aripiprazol alıyorlarsa emzirmemeleri önerilmelidir. 18 yaşın altındaki hastalarda güvenilirliği ve etkinliği kanıtlanmamıştır. Hastalar, aripiprazolün kendilerini olumsuz etkilemediğinden emin olana kadar motorlu araçlar dahil tehlikeli makinaları kullanmamaları konusunda uyarılmalıdırlar. Yan Etkileri:
Şizofreni hastaları üzerinde yapılan plasebo kontrollü çalışmalarda görülen, tedavi gerektiren yan/advers etkiler: Çok sık (>%10): Baş ağrısı, uykusuzluk. Sık (>%1-<%10): Halsizlik, taşikardi, ortostatik hipotansiyon, bulantı, hazımsızlık, kusma, kabızlık, somnolans, akatizi, sersemlik, tremor, ekstrapiramidal sendroma, bulanık görme. Bipolar mani hastaları üzerinde yapılan kısa süreli plasebo kontrollü çalışmalarda görülen, tedavi gerektiren yan/advers etkiler: Çok sık (>%10): Bulantı, somnolans, akatizi. Sık (>%1-<%10): Vücut katılığı, göğüs ağrısı, hazımsızlık, kusma, kabızlık, miyalji, tremor, ekstrapiramidal sendroma, tükrük salgısında artış, konuşma bozukluğu, ajitasyon, bulanık görme. Nadir (>%0.1-<%1): Taşikardi, ortostatik hipotansiyon. Antipsikotik tedaviyle ilişkili olduğu bilinen ve aripiprazol ile ilişkili olarak da bildirilmiş istenmeyen etkiler arasında nadir nöroleptik malign sendrom bildirimleri ve tardif diskinezi ya da nöbet vakaları bulunmaktadır. Uzun Süreli Bipolar Mani Çalışmasında Bildirilen Yan/Advers Etkiler: Sinirlilik, tremor ve akatizidir. Pazara Sunum Sonrası Bildirilen Yan/Advers Etkiler: Çok nadir (<%0.01): Senkop, alanin aminotransferaz seviyelerinde yükselme, aspartat aminotransferaz seviyelerinde yükselme, GGT seviyelerinde yükselme, pankreatit, vücut sıcaklığı dengesinde bozukluk (ör: hipotermi, pireksi), alerjik reaksiyon (ör.anafilaktik reaksiyon, anjiyoödem, prurit veya ürtiker), hiperglisemi, diabetes mellitus, kreatinin fosfokinaz seviyelerinde yükselme, rabdomiyoliz ve priapizm. İlaç Etkileşimleri:
Aripiprazolün SSS üzerindeki birincil etkileri göz önüne alındığı zaman, santral etki gösteren diğer ilaçlarla veya alkolle birlikte alındığı zaman dikkatli olunmalıdır. Aripiprazol, alfa1-adrenerjik reseptör antagonist akvitesi nedeniyle bazı antihipertansif bileşiklerin etkisini arttırma potansiyeline sahiptir. Hem CYP2D6 hem de CYP3A4 aripiprazol metabolizmasından sorumludur. CYP3A4'ü indükleyici ajanlar (ör. karbamazepin) aripiprazol klirensinde artış ve plazma seviyelerinde azalmaya neden olabilir. CYP3A4 (ör. ketokonazol) ve CYP2D6 (ör. kinidin, fluoksetin, paroksetin) aripiprazol eliminasyonunu inhibe edebilir ve plazma seviyelerini artırabilir. Ketokonazol ve aripiprazolün birlikte uygulanması, aripiprazol ve aktif metabolitlerinin EAA değerlerini sırasıyla %63 ve %77 artırır. Ketokonazol ve aripiprazol birlikte uygulanacağı zaman, aripiprazol dozu normal dozunun yarısına indirilmelidir. Diğer kuvvetli CYP3A4 inhibitörlerinin (itrakonazol) de benzer etkiler göstermesi beklenir ve benzer doz azaltması uygulanmalıdır, daha zayıf inhibitörler (eritromisin, greyfurt suyu) araştırılmamıştır. CYP3A4 inhibitörü kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu artırılmalıdır. Kuvvetli bir CYP2D6 inhibitörü olan kinidin ile birlikte uygulanması sonucu, aripiprazolün EAA değeri %112 artmış ancak aktif metaboliti olan dehidro-aripiprazolün EAA değeri %35 azalmıştır. Kinidin ve aripiprazol birlikte uygulanacağı zaman, aripiprazol dozu normal dozunun yarısına indirilmelidir. Fluoksatin ve paroksetin gibi diğer kuvvetli CYP2D6 inhibitörlerininde benzer etkiler göstermesi beklenir ve benzer doz azaltması uygulanmalıdır. CYP2D6 inhibitörü kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu artırılmalıdır. Güçlü bir CYP3A4 indükleyici olan karbamazepinin birlikte verilmesi sonucu, aripiprazolün ve aktif metaboliti dehidro-aripiprazolün Cmax ve EAA değerleri yaklaşık %70 oranında azalmıştır. Karbamazepin tedaviye eklendiğinde aripiprazol dozu iki kat artırılmalıdır. İlave doz artırımları klinik değerlendirme baz alınarak yapılmalıdır. Karbamazepin kombinasyon tedavisinden çekildiğinde aripiprazol dozu azaltılmalıdır.
ABELCET (IV Flakon)
Etken Madde(ler):
Amfoterisin B 100 mg Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Yetişkin ve çocuklar için, tek infüzyon olarak tavsiye edilen günlük doz, 5 mg/kg'dır. Abelcet, 2.5 mg/kg/st oranında, intravenöz infüzyon olarak verilmelidir. İnfüzyon süresi 2 saati geçerse, her iki saatte bir, infüzyon torbası sallanarak içerik karıştırılır. Serum kreatinin düzeylerinden ölçülerek, Abelcet'in böbrek toksisitesinin doza bağımlı olduğu gösterilmiştir. Doz ayarlaması, hastanın klinik durumu göz önüne alınarak yapılmalıdır.
Endikasyonları: Amfoterisin B çoğu mantar türlerine karşı ileri derecede in vitro aktivite gösterir. Histoplazma capsulatum, Coccidioides immitis, Candida türleri, Blastomyces dermatitidis, Rhodotorula, Cryptoccus neoformans, Sporothrix schenkii, Mucor muceda, Aspergillus fumigatus suşlarını inhibe eder. Amfoterisin, mantarın duyarlılığına ve vücut sıvılarındaki yoğunluğuna bağlı olarak ya fungistatik ya da fungusittir. Dissemine, candidiasis, aspergilloz, mükormikoz, kronik mysetoma, kriptokokal menenjit amfoterisinle başarıyla tedavi edilir. Sadece pozitif deri veya serolojik test sonucu veren, klinikte sık rastlanan ve belirgin olmayan mantar hastalıklarının tedavisinde kullanılmamalıdır.
Kontrendikasyonları:
Amfoterisine karşı aşırı duyarlılığı olanlarda kontrendikedir. Ancak tedavi gerektiren durum hayatı tehdit ediyorsa ve başka seçenek yoksa hekimin değerlendirmesine bağlı olarak kullanılabilir. Uyarılar:
Böbrek, karaciğer ve hematopoietik fonksiyon laboratuvar tahlilleri en az haftada bir kez düzenli olarak yapılmalıdır. Başka nefrotoksik ilaçları bir arada kullanan hastalarda daha titiz olunmalıdır. Bu hastaların böbrek fonksiyonu yakından kontrol edilmelidir. Renal diyaliz hastalarında diyaliz tamamlandığında amfoterisin tedavisine başlanmalıdır. Belli aralarla serum potasyum ve magnezyum düzeyleri kontrol edilmelidir. Amfoterisinle gebe kadınlar üzerinde çalışma yapılmamıştır. Gebe kadınlarda sistemik mantar enfeksiyonları fetüs üzerinde zararlı bir etki görülmeksizin amfoterisinle tedavi edilmiştir, ancak bildirilen olgu sayısı azdır. Gebe kadınlarda güvenilirliği tam olarak saptanamamıştır, dolayısıyla gebelerde sadece ilacın yararı, olası zarardan daha ağır basıyorsa kullanılmalıdır. Yan Etkileri:
Böbrek fonksiyonunda geçici düşüşler bildirilmiştir (hipokalemi, azotemi, artmış serum kreatinin ve böbrek tübüler asidoz), bunlar tedaviyi durduracak şiddette olmamıştır. Hepatik ve hematopoietik fonksiyonda önemli değişiklikler görülmemiştir. Bununla birlikte hemoliz ihtimali unutulmamalıdır. Hafif baş ağrısı, bulantı, kusma, bel ağrısı nadiren bildirilmiştir. Ender olarak anafilaktik reaksiyonlar bildirilmiştir. İlaç Etkileşimleri:
Klasik amfoterisin ile etkileştiği bilinen nefrotoksik ilaçlarla (aminoglikozitler, sisplatin ve pentamidin gibi) hipokalemiye sebep olabilecek kortikosteroidler ve kortikotropin (ACTH) ve hipokalemi mevcudiyetinde etkileri artabilecek olan dijital glikozitleri, kas gevşeticiler ve antiaritmik ajanlarla birlikte kullanırken dikkatle olmak gerekir. Fluzitozin ile birlikte kullanımı ile ilgili herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Amfoterisin B ile fluzitozin sinerjik etkili olduğundan, amfoterisin B fluzitozinin toksisitesini, hücresel geri alımını artırarak ve böbreklerden atılımını engelleyerek artırabilir.
Amfoterisin B 100 mg Piyasa Şekilleri:
20
ml'lik 1 i.v. flakon
|
|---|
Yetişkin ve çocuklar için, tek infüzyon olarak tavsiye edilen günlük doz, 5 mg/kg'dır. Abelcet, 2.5 mg/kg/st oranında, intravenöz infüzyon olarak verilmelidir. İnfüzyon süresi 2 saati geçerse, her iki saatte bir, infüzyon torbası sallanarak içerik karıştırılır. Serum kreatinin düzeylerinden ölçülerek, Abelcet'in böbrek toksisitesinin doza bağımlı olduğu gösterilmiştir. Doz ayarlaması, hastanın klinik durumu göz önüne alınarak yapılmalıdır.
Endikasyonları: Amfoterisin B çoğu mantar türlerine karşı ileri derecede in vitro aktivite gösterir. Histoplazma capsulatum, Coccidioides immitis, Candida türleri, Blastomyces dermatitidis, Rhodotorula, Cryptoccus neoformans, Sporothrix schenkii, Mucor muceda, Aspergillus fumigatus suşlarını inhibe eder. Amfoterisin, mantarın duyarlılığına ve vücut sıvılarındaki yoğunluğuna bağlı olarak ya fungistatik ya da fungusittir. Dissemine, candidiasis, aspergilloz, mükormikoz, kronik mysetoma, kriptokokal menenjit amfoterisinle başarıyla tedavi edilir. Sadece pozitif deri veya serolojik test sonucu veren, klinikte sık rastlanan ve belirgin olmayan mantar hastalıklarının tedavisinde kullanılmamalıdır.
Kontrendikasyonları:
Amfoterisine karşı aşırı duyarlılığı olanlarda kontrendikedir. Ancak tedavi gerektiren durum hayatı tehdit ediyorsa ve başka seçenek yoksa hekimin değerlendirmesine bağlı olarak kullanılabilir. Uyarılar:
Böbrek, karaciğer ve hematopoietik fonksiyon laboratuvar tahlilleri en az haftada bir kez düzenli olarak yapılmalıdır. Başka nefrotoksik ilaçları bir arada kullanan hastalarda daha titiz olunmalıdır. Bu hastaların böbrek fonksiyonu yakından kontrol edilmelidir. Renal diyaliz hastalarında diyaliz tamamlandığında amfoterisin tedavisine başlanmalıdır. Belli aralarla serum potasyum ve magnezyum düzeyleri kontrol edilmelidir. Amfoterisinle gebe kadınlar üzerinde çalışma yapılmamıştır. Gebe kadınlarda sistemik mantar enfeksiyonları fetüs üzerinde zararlı bir etki görülmeksizin amfoterisinle tedavi edilmiştir, ancak bildirilen olgu sayısı azdır. Gebe kadınlarda güvenilirliği tam olarak saptanamamıştır, dolayısıyla gebelerde sadece ilacın yararı, olası zarardan daha ağır basıyorsa kullanılmalıdır. Yan Etkileri:
Böbrek fonksiyonunda geçici düşüşler bildirilmiştir (hipokalemi, azotemi, artmış serum kreatinin ve böbrek tübüler asidoz), bunlar tedaviyi durduracak şiddette olmamıştır. Hepatik ve hematopoietik fonksiyonda önemli değişiklikler görülmemiştir. Bununla birlikte hemoliz ihtimali unutulmamalıdır. Hafif baş ağrısı, bulantı, kusma, bel ağrısı nadiren bildirilmiştir. Ender olarak anafilaktik reaksiyonlar bildirilmiştir. İlaç Etkileşimleri:
Klasik amfoterisin ile etkileştiği bilinen nefrotoksik ilaçlarla (aminoglikozitler, sisplatin ve pentamidin gibi) hipokalemiye sebep olabilecek kortikosteroidler ve kortikotropin (ACTH) ve hipokalemi mevcudiyetinde etkileri artabilecek olan dijital glikozitleri, kas gevşeticiler ve antiaritmik ajanlarla birlikte kullanırken dikkatle olmak gerekir. Fluzitozin ile birlikte kullanımı ile ilgili herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Amfoterisin B ile fluzitozin sinerjik etkili olduğundan, amfoterisin B fluzitozinin toksisitesini, hücresel geri alımını artırarak ve böbreklerden atılımını engelleyerek artırabilir.
A.P.C. (Tablet)
Etken Madde(ler):
Asetaminofen (Parasetamol) 500 mg, Kafein 30 mg Piyasa Şekilleri:
Kullanım Şekli:
Günlük doz erişkinlerde 3-4x1-2 tablet ve çocuklarda 3-4x1/4-1/2 tablettir.
Endikasyonları: Baş ağrısı, migren, adet sancıları, diş ağrısı, soğuk algınlığı ve gripal enfeksiyonlara bağlı ağrı, nevralji, nevrit, siyatik, lumbago, kas ve eklem ağrıları, orta kulak ağrıları, sinüzit ve cerrahi operasyonlara veya yaralanmalara bağlı ağrılar ile adet zorluklarından kaynaklanan ağrılarda endikedir. Asetilsalisilik asite duyarlı olan hastalarda alternatif ilaç olarak kullanılır.
Kontrendikasyonları:
İleri derecede böbrek ve karaciğer rahatsızlığı olan hastalarda kullanılmamalıdır. Parasetamol ve kafeine aşırı duyarlılığı olanlarda ve daha önce anemisi olanlarda kullanılması sakıncalıdır. Uyarılar:
Parasetamolün 20 gramdan fazla alınmasında fatal risk vardır. Aktif alkolizm, viral hepatit, karaciğer hastalığı ve ağır böbrek fonksiyon bozukluğu olanlarda dikkatle kullanılmalıdır. Kronik alkoliklerde terapötik dozları takiben hepatotoksisite ve karaciğer yetmezliği gelişir. Kronik alkol bağımlılarında güvenli doz saptanamadığından, günde 2 g veya daha düşük dozlar önerilir. Alışılmış terapötik dozlarda kısa süreli olmak şartıyla gebeliğin tüm dönemlerinde kullanılabilir. Yüksek dozlarda devamlı kullanımı annede anemiye, yeni doğan bebekteyse fatal böbrek hastalığına neden olabilir.
Yan Etkileri:
Deride prüritik makulopapüler döküntüler, ürtiker, methemoglobinemi ve bazı gastrointestinal belirtiler gibi yan etkiler görülebilir.
İlaç Etkileşimleri:
Barbitüratlar ve diğer antikonvülzanlar, kloramfenikol, desipramin, doksorubisin, mide boşalma süresini etkileyen ilaçlar ve uzun süreli tedavilerde antikoagülan ilaçlarla etkileşme olasılığı vardır. Alkol parasetamolün hepatotoksik etkisini artıracağından birlikte kullanılmamalıdır.
Asetaminofen (Parasetamol) 500 mg, Kafein 30 mg Piyasa Şekilleri:
20
tablet
|
Üretilmiyor |
|---|
Kullanım Şekli:
Günlük doz erişkinlerde 3-4x1-2 tablet ve çocuklarda 3-4x1/4-1/2 tablettir.
Endikasyonları: Baş ağrısı, migren, adet sancıları, diş ağrısı, soğuk algınlığı ve gripal enfeksiyonlara bağlı ağrı, nevralji, nevrit, siyatik, lumbago, kas ve eklem ağrıları, orta kulak ağrıları, sinüzit ve cerrahi operasyonlara veya yaralanmalara bağlı ağrılar ile adet zorluklarından kaynaklanan ağrılarda endikedir. Asetilsalisilik asite duyarlı olan hastalarda alternatif ilaç olarak kullanılır.
Kontrendikasyonları:
İleri derecede böbrek ve karaciğer rahatsızlığı olan hastalarda kullanılmamalıdır. Parasetamol ve kafeine aşırı duyarlılığı olanlarda ve daha önce anemisi olanlarda kullanılması sakıncalıdır. Uyarılar:
Parasetamolün 20 gramdan fazla alınmasında fatal risk vardır. Aktif alkolizm, viral hepatit, karaciğer hastalığı ve ağır böbrek fonksiyon bozukluğu olanlarda dikkatle kullanılmalıdır. Kronik alkoliklerde terapötik dozları takiben hepatotoksisite ve karaciğer yetmezliği gelişir. Kronik alkol bağımlılarında güvenli doz saptanamadığından, günde 2 g veya daha düşük dozlar önerilir. Alışılmış terapötik dozlarda kısa süreli olmak şartıyla gebeliğin tüm dönemlerinde kullanılabilir. Yüksek dozlarda devamlı kullanımı annede anemiye, yeni doğan bebekteyse fatal böbrek hastalığına neden olabilir.
Yan Etkileri:
Deride prüritik makulopapüler döküntüler, ürtiker, methemoglobinemi ve bazı gastrointestinal belirtiler gibi yan etkiler görülebilir.
İlaç Etkileşimleri:
Barbitüratlar ve diğer antikonvülzanlar, kloramfenikol, desipramin, doksorubisin, mide boşalma süresini etkileyen ilaçlar ve uzun süreli tedavilerde antikoagülan ilaçlarla etkileşme olasılığı vardır. Alkol parasetamolün hepatotoksik etkisini artıracağından birlikte kullanılmamalıdır.
4 Mayıs 2013 Cumartesi
Z harfi ile başlayan ilaçlar
- ZADİTEN (Göz Damlası)
- ZADİTEN (Oral Damla)
- ZADİTEN SRO (Film Tablet)
- ZADİTEN (Şurup)
- ZADİTEN (Tablet)
- ZALAIN (krem)
- ZALAIN (vajinal supozituvar)
- ZALAIN (vajinal tablet)
- ZALDAKS (Şurup)
- ZALVOR (Deri Kremi)
- ZALVOR (Saç Kremi)
- ZANDİD (Tablet)
- ZANTAC (Ampul)
- ZANTAC (Efervesan Tablet)
- ZANTAC (Şurup)
- ZANTAC (Film Tablet)
- ZAVEDOS (Flakon)
- ZEDPREX (kapsül)
- ZEFAN (Solüsyon)
- ZEFFIX (Film Tablet)
- ZEFİKAR (Çözelti)
- ZEFİRAN Forte (Solüsyon)
- ZEFİREKS (Solüsyon)
- ZEFOL (Solüsyon)
- ZEFORT (Solüsyon)
- ZEFSOLİN (Solüsyon)
- ZEFSOLİN (Solüsyon)
- ZELDOX (Kapsül)
- ZELDOX (IM Flakon)
- ZELIUM (Kapsül)
- ZELMAC (Tablet)
- ZELOXİM (IM Ampul)
- ZELOXİM (Tablet)
- ZEMPLAR (IV Ampul)
- ZENAPAX (IV Flakon)
- ZENFEKTOL (Solüsyon)
- ZENTIUS D (Çiğneme Tableti)
- ZEPRİD (Ampul)
- ZEPRİD (Kapsül)
- ZEPRİD (Oral Solüsyon)
- ZEPRİD (Tablet)
- ZERIT (Kapsül)
- ZESPIRA (Çiğneme Tableti)
- ZESPIRA (Film Tablet)
- ZESTORETİC Fort Tablet
- ZESTORETİC Tablet
- ZESTRIL Tablet
- ZETİON (Süspansiyon)
- ZEXATE (Flakon)
- ZIAGEN (Oral Solüsyon)
- ZIAGEN (Film Tablet)
- ZINC NUTRIMED (Efervesan Tablet)
- ZINNAT (Flakon)
- ZINNAT (Süspansiyon)
- ZINNAT (Tablet)
- ZITROMAX (Film Tablet)
- ZITROMAX (Süspansiyon)
- ZITROTEK (Film Tablet)
- ZİDİM (IM/IV Flakon)
- ZİKARAL (Kapsül)
- ZİKARAL (Kapsül)
- ZİMAKS (Film Tablet)
- ZİMAKS (Oral Süspansiyon)
- ZİNCMEN (Kapsül)
- ZİNCO-220 (Kapsül)
- ZİNCO C (Şurup)
- ZİNCO C (Tablet)
- ZİNCO Natürel Gaz Giderici (Damla)
- ZİNCO (Şurup)
- ZİNCOVER Pediyatrik (Şurup)
- ZİNFO C Plus (Tablet)
- ZİNVİTAL (şurup)
- ZOCOR (Tablet)
- ZOFER (ampul)
- ZOFER (tablet)
- ZOFRAN (Ampul)
- ZOFRAN (Şurup)
- ZOFRAN (Tablet)
- ZOFRAN Zydis (Sublingual Tablet)
- ZOLADEX Depot (SC İmplant)
- ZOLADEX LA (SC İmplant)
- ZOLAX 1 (Kapsül)
- ZOLAX 2 (Kapsül)
- ZOLAX 7 (Kapsül)
- ZOLAX 1 (Kapsül)
- ZOLAX 2 (Kapsül)
- ZOLAX 7 (Kapsül)
- ZOLENAT (IV Flakon)
- ZOLİN (Nazal Sprey)
- ZOLTEM (Ampul)
- ZOLTEM (Film Tablet)
- ZOMACTON (Flakon)
- ZOMETA (IV Flakon)
- ZOMIG (Film Tablet)
- ZOMIG Rapimelt (Tablet)
- ZONTRON (Ampul)
- ZOPROL (Mikropellet Kapsül)
- ZOPROTEC (Film Tablet)
- ZORETANIN (Yumuşak Jelatin Kapsül)
- ZOSTEX (Tablet)
- ZOVATİN (Film Tablet)
- ZOVIRAX (IV Flakon)
- ZOVIRAX Fort (Süspansiyon)
- ZOVIRAX (Göz Merhemi)
- ZOVIRAX (Krem)
- ZOVIRAX (Tablet)
- ZYBAN (Film Tablet)
- ZYMADUO (Damla)
- ZYMAFLUOR (Tablet)
- ZYMAR Göz Damlası
- ZYPREXA (IM Flakon)
- ZYPREXA (Film Tablet)
- ZYPREXA Velotab (Tablet)
- ZYRTEC (Film Tablet)
- ZYRTEC (Oral Damla)
- ZYRTEC (Şurup)
- ZYVOXID (Film Tablet)
- ZYVOXID (Oral Süspansiyon)
- ZYVOXID (İnfüzyon Solüsyonu)
- ZYZAPİN (Film Tablet)
X harfi ile başlayan ilaçlar
- XALACOM (Göz Damlası)
- XALATAN (Göz Damlası)
- XAMAMİNE (Tablet)
- XANAX (Tablet)
- XANTHIUM 200 (Mikropellet Kapsül)
- XATRAL (Film Tablet)
- XATRAL XL (Denetimli Salım Tableti)
- XEFO Enjektabl Flakon
- XEFO Film Tablet
- XEFO Rapid Film Tablet
- XELODA (Film Tablet)
- XENETIX 300 (IV Flakon)
- XENETIX 350 (IV Flakon)
- XENICAL (Kapsül)
- XETANOR (Film Tablet)
- XIBAC (Film Tablet)
- XIBAC (Oral Süspansiyon)
- XIGRIS (Flakon)
- X-M Diet (Solüsyon)
- X-M Diet Laksatif (Solüsyon)
- X-M (Solüsyon)
- X-M Laksatif (Solüsyon)
- X-M Pürgatif (Solüsyon)
- X-M (Tablet)
- XOLAIR (Flakon)
- XOROX (Flakon)
- XYLESTESIN-A (enjektabl solüsyon)
- XYLOCAINE %10 (Sprey)
- XYLOCAINE %2 (Jel)
- XYLO-COMOD (Nazal Sprey)
- XYLONOR (Kartuş)
- XYZAL (Film Tablet)
V harfi ile başlayan ilaçlar
- VAGI-C (Vajinal Tablet)
- VAGI-HEX (Vajinal Tablet)
- VAGİFEM (Vajinal Tablet)
- VALCYTE (Film Tablet)
- VALİDOL (Damla)
- VALPOSİM (Enterik Tablet)
- VALTREX (Film Tablet)
- VANCOCIN CP (IV Flakon)
- VANCOMYCIN HCL DBL (IV Flakon)
- VANKOMİSİN (IV Flakon)
- VANCORIN (IV Flakon)
- VAQTA (Aşı)
- VAQTA Pediyatrik (Aşı)
- VARIHES %6 (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- VARİLRİX (Aşı)
- VASOCARD (Tablet)
- VASOLAPRİL (Tablet)
- VASONORM (Tablet)
- VASOPLAN (IM/IV Ampul)
- VASOSERC BID Tablet
- VASOSERC Fort (Tablet)
- VASOSERC Tablet
- VASOXEN (Tablet)
- VASTAREL 20 (Kaplı Tablet)
- VAXIGRIP (Aşı)
- Vazelin Lokman
- VAZKOR (Tablet)
- VAZODİL (Draje)
- VECTAVIR (Krem)
- VEGABON (Tablet)
- VEGAFERON (Oral Solüsyon)
- VELBE (IV Flakon)
- VELCADE (IV Flakon)
- VELTİFER (Oral Solüsyon)
- VEMCAİNE (Sprey)
- VENDAL (Retard Tablet)
- Venegis (Kapsül)
- Veniba (Kapsül)
- VENOFER IV Ampul
- VENORUTON Forte (Tablet)
- VENTAVIS (Ampul)
- VENTIDE (İnhaler)
- VENTODISKS (Disk)
- VENTOFOR (İnhaler Kapsül)
- VENTOLIN (Ampul)
- VENTOLIN (İnhaler)
- VENTOLIN (Nebules)
- VENTOLIN (Şurup)
- VENTOLIN (Tablet)
- VENT-O-SAL (İnhaler)
- VEPESID (Flakon)
- VEPESİD (Kapsül)
- VERALJİN (Tablet)
- VERMAZOL (Tablet)
- VERMİDON Cold (Tablet)
- VERMİDON Hot (Poşet)
- VERMİDON (Efervesan Tablet)
- VERMİDON Pediyatrik (Şurup)
- VERMİDON (Tablet)
- VERMİDON-K (Tablet)
- VERMOL (Tablet)
- VERRUTOL (Siğil İlacı)
- VERSİD (Tablet)
- VESANOID (Yumuşak Jelatin Kapsül)
- VEXOL (Oftalmik Süspansiyon)
- VFEND (Film Tablet)
- VFEND (IV İnfüzyon)
- VIAGRA (Film Tablet)
- VIALEBEX (IV Flakon)
- VICKS First Defence Mikro-Jel (Nazal Sprey)
- VICKS Limon (Pastil)
- VICKS Limon Plus C (Pastil)
- VICKS Medinait (Şurup)
- VICKS Mentol (Pastil)
- VICKS Mentol Plus C (Pastil)
- VICKS Vapodry (Şurup)
- VICKS Vaporub Limon (Pomad)
- VICKS Vaporub Mentol (Pomad)
- VICKS Vaposyrup (Şurup)
- VIDAZA (SC Flakon)
- VIDEX (Çiğneme Tableti)
- VİGRANDE (Film Tablet)
- VINBLASTIN Richter (Enjektabl Flakon)
- VINCRISTINE (IV Flakon)
- VINCRISTINE (IV Flakon)
- VINCRISTINE SULFATE DBL (IV Flakon)
- VINCRISTINE TEVA (IV Flakon)
- VIRAMUNE (Tablet)
- VIRUPOS (Göz Merhemi)
- VISCOAT (İntraoküler Solüsyon)
- VISCOSEAL (Ampul)
- VISCOTEARS (Oftalmik Jel)
- VISIOL (Viskoelastik Solüsyon)
- VISIPAQUE (Enjektabl Solüsyon)
- VISUDYNE (İnfüzyon Solüsyonu)
- VITALIPID N Adult (IV Ampul)
- VITALIPID N Infant (IV Ampul)
- VITALUX (Kapsül)
- VITAMIN A-POS (Göz Merhemi)
- VITRIMIX KV (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- Vİ-PLEX B6 (Ampul)
- Vİ-D3 (Damla)
- Vİ-DAYLİN (şurup)
- VİENOKS (Film Tablet)
- Vİ-FER (Kapsül)
- VİMİN C (Şurup)
- Vİ-MİNERAL (Tablet)
- VİOJEN (Solüsyon)
- Vİ-PLEX B12 (Ampul)
- VİRİGEN (Kapsül)
- VİRLİX (Film Tablet)
- VİRON (Kapsül)
- VİRON (Kapsül)
- VİROSİL (Krem)
- VİROSİL (Tablet)
- VİSCOL (Tablet)
- VİSİNE (Göz Damlası)
- VİSKEN (Tablet)
- VİSTARİL (Şurup)
- VİSTARİL (Kapsül)
- VITABEKS
- VİTABİOL C (Ampul)
- VİTABİOL-C Fort (Draje)
- VİTABİOL (Şurup)
- VİTADYN (Draje)
- VİTASİLLİN (Pomad)
- VİTEXİR (Şurup)
- VİTPSO (Jel)
- VİVAFEKS (Film Tablet)
- VODELAX (Film Tablet)
- VODELAX (Film Tablet)
- VOGAST (Mikropellet Kapsül)
- VOLEFLOK (Film Tablet)
- VOLEFLOK (IV Flakon)
- VOLMAX (Tablet)
- VOLOG (Krem)
- VOLPAN (Şurup)
- VOLPAN (Tablet)
- VOLTAREN (Emulgel)
- VOLTAREN (Enterik Tablet)
- VOLTAREN (IM Ampul)
- VOLTAREN (IV Ampul)
- VOLTAREN Ophtha (Göz Damlası)
- VOLTAREN (Retard Tablet)
- VOLTAREN (Supozituvar)
- VOLTAREN SR (Tablet)
- VOMET (Ampul)
- VOMET (Draje)
- VOMİTİN (Ampul)
- VOMİTİN (Tablet)
U harfi ile başlayan ilaçlar
- UCECAL (Ampul)
- UFT (Kapsül)
- ULCOREKS (Enterik Tablet)
- ULCURAN (Ampul)
- ULCURAN (Film tablet)
- ULTIVA (IV Flakon)
- ULTRA STRESS (Film Tablet)
- ULTRACAİN %2 (Ampul)
- ULTRACAİN %2 (Flakon)
- ULTRACAİN %2 Suprarenin (Ampul)
- ULTRACAİN %2 Suprarenin (Flakon)
- ULTRACAİN DS (Ampul)
- ULTRACAİN DS Forte (Ampul)
- ULTRACAİN DS (Karpül)
- ULTRAFEN (Süspansiyon)
- ULTRALAN Crinale (Solüsyon)
- ULTRALAN (Krem)
- ULTRALAN (Pomad)
- ULTRALAN (Tablet)
- ULTRAMEX (ampul)
- ULTRAMEX (kapsül)
- ULTRAMEX (oral damla)
- ULTRAPROCT (Pomad)
- ULTRAPROCT (Supozituvar)
- ULTRAVIST 300 (IV Flakon)
- ULTRAVIST 370 (IV Flakon)
- UMAN ALBUMIN Biagini (IV Flakon)
- UMAN CRY D.I. (IV Flakon)
- UNACEFİN (Flakon)
- UNDO-PATE (Pomad)
- UNDO-TALK (Toz)
- UNİCAP Therapeutic (Draje)
- UNISOM (Tablet)
- UNIVASC (film tablet)
- UNİKLAR (Film Tablet)
- UNİKLAR (Süspansiyon)
- UNİSEF (IM/IV Flakon)
- UNOPRİL (Tablet)
- UPREN (Tablet)
- URBASON Retard (Draje)
- URBASON (Tablet)
- UREACORT (Yağlı Krem)
- UREACORT (Krem)
- ÜREDERM (Emülsiyojel)
- ÜREDERM Hydro (Emülsiyon)
- ÜREDERM (Krem)
- ÜREDERM Lipo (Emülsiyon)
- UREVER (Ampul)
- URFAMYCİN (Flakon)
- URFAMYCİN (Kapsül)
- URFAMYCİN (Süspansiyon)
- ÜRİKOLİZ (Tablet)
- URİSEPTİN (Kapsül)
- ÜRİSPAS (Film Tablet)
- ÜRO CİPROXİN (Film Tablet)
- UROCIT-K (Tablet)
- UROGRAFIN %76 (IV Flakon)
- UROGRAFIN %76 (IV Ampul)
- UROKINASE (Flakon)
- UROMITEXAN (Ampul)
- UROMITEXAN (Film Tablet)
- URON (Tablet)
- ÜROPAN (Şurup)
- ÜROPAN (Tablet)
- UROSİN (Film Tablet)
- UROTRATE (Tablet)
- UROVISON (IV Ampul)
- UROVIST-ANGIOGRAFIN (Ampul)
- URSOFALK (Kapsül)
- URSOFALK (Süspansiyon)
- UTALK (Pudra)
- UTERJİN (Ampul)
- UTERJİN (Draje)
T harfi ile başlayan ilaçlar
- TADALİN (Efervesan Tablet)
- TADEX (Tablet)
- TADOLAK (Film Tablet)
- TALCİD (Çiğneme Tableti)
- TALCİD Forte (Çiğneme Tableti)
- TALCİD (Süspansiyon)
- TALOTREN (Pellet Kapsül)
- TALOZİN (tablet)
- TALOZİN (ampul)
- TAMIFLU (Kapsül)
- TAMIFLU (Oral Süspansiyon)
- TAMİFEN Pediyatrik (Şurup)
- TAMİFEN (Tablet)
- TAMOL COLD (Tablet)
- TAMOL (Tablet)
- TAMOL Pediyatrik (Şurup)
- TAMOL Plus (Süspansiyon)
- TAMOPLEX (Tablet)
- TAMOXIFEN BP (Tablet)
- TAMOXIFEN CELL (Tablet)
- TAMOXIFEN-TEVA (Tablet)
- TAMOXİFENO GADOR (Tablet)
- TAMPROST MR (Kapsül)
- TANAKAN (Film Tablet)
- TANFLEX Draje
- TANFLEX Gargara
- TANFLEX Oral Sprey
- TANOL (Losyon)
- TANTUM (Draje)
- TANTUM (Jel)
- TANTUM Verde (Gargara)
- TANTUM Verde (Oral Sprey)
- TARDEN (Film Tablet)
- TARDYFERON Depo (Draje)
- TARGOCID (Flakon)
- TARİVİD (Film Tablet)
- TARİVİD (IV Flakon)
- TARKA (Film Tablet)
- TARKA Forte (Film Tablet)
- TAUROLİN (Solüsyon)
- TAVANİC (Film Tablet)
- TAVANİC (İnfüzyon Solüsyonu)
- TAVEGYL (Şurup)
- TAVEGYL (Tablet)
- TAXOCEF (Flakon)
- TAXOL (Flakon)
- TAXOTERE (Flakon)
- TAZOCIN (IV Flakon)
- TE ANATOXAL (Aşı)
- TEARS NATURALE II (Göz Damlası)
- TEBOKAN Fort Film Tablet
- TEBOKAN Fort Damla
- TEBOKAN Special Film Tablet
- TEFOR DUOTAB (Tablet)
- TEGELINE (IV Flakon)
- TEGRETOL (Şurup)
- TEGRETOL (Tablet)
- TEGRETOL-CR (Divitab Tablet)
- TEKFİN (Krem)
- TEKFİN (Sprey)
- TEKFİN (Tablet)
- TELEBRIX-30 (IV Flakon)
- TELEBRIX-35 (IV Flakon)
- TELFAST (Film Tablet)
- TELZIR (Film Tablet)
- TEMETEX Fort (Merhem)
- TEMETEX (Krem)
- TEMETEX (Merhem)
- TEMODAL (Kapsül)
- TEMPO (Eliksir)
- TEMPO (Tablet)
- TEMPOROL Tablet
- TEMSALJİN (Tablet)
- TEMSOFEN (Draje)
- TENDURA (tablet)
- TENOKSAN (Kapsül)
- TENOKTİL (Kapsül)
- TENORETİC Tablet
- TENOX (Kapsül)
- TENSART Plus Tablet
- TENSART Tablet
- TENSİDİF (Tablet)
- TENSINOR Tablet
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TENTÜRDİYOT (Solüsyon)
- TEOBAG (Solüsyon)
- TEOKAP SR (Mikropellet Kapsül)
- TEOSEL (Solüsyon)
- TERAFİN (Tablet)
- TERANAR (Tablet)
- TERAUMON (Tablet)
- TERBİN (Sprey)
- TERBİN (Krem)
- TERBİN (Tablet)
- TERBİSİL (Krem)
- TERBİSİL (Sprey)
- TERBİSİL (Tablet)
- TERBONİLE (Krem)
- TERBONİLE (Sprey)
- TERBONİLE (Tablet)
- TERİL CR (Tablet)
- TERKUR (Krem)
- TERMACET (Tablet)
- TERMACET Pediyatrik (Süspansiyon)
- TERMACET Plus (Süspansiyon)
- TERMALGİNE Pediyatrik (Supozituvar)
- TERMALGİNE Pediyatrik (Şurup)
- TERMALGİNE Plus (Tablet)
- TERNEX (Gargara)
- TERNEX (Jel)
- TERNEX (Oral Sprey)
- TERRAMYCİN (Göz Merhemi)
- TERRAMYCİN (Deri Merhemi)
- TESTOGEL (Transdermal Jel)
- TETANEA (Aşı)
- TETANUS Antitoxin (Aşı)
- TETAQUIN (IM Flakon)
- TETAVAX (Aşı)
- TETRA (Kapsül)
- TETRACOQ (Aşı)
- TETRACT-HIB (Aşı)
- TETRADOX (Kapsül)
- TETRALET (Kapsül)
- TETRAMİN (kapsül)
- TETRAXIM (Aşı)
- TETUMAN (Aşı)
- TEVETEN (Film Tablet)
- TFT-Thilo (Göz Damlası)
- THALIDOMIDE Pharmion (Kapsül)
- THEO-DUR (Tablet)
- THERAFLU C&C (Draje)
- THERAFLU Forte (Film Tablet)
- THERAFLU P (Poşet)
- THERAGRAN-M (Film Tablet)
- THERMO RHEUMON (Krem)
- THERMO–DOLİNE (Krem)
- THERMOFLEX (Krem)
- THILOMAXINE (Göz Damlası)
- THILOMAXINE (Göz Pomadı)
- THILOMIDE (Göz Damlası)
- THIOCILLINE Deri Pomadı
- THIOCILLINE Göz Pomadı
- THIOCILLINE Yara Tozu
- THIOCTACID 600 HR (Film Tablet)
- THIOCTACID T (IV Flakon)
- THİOSPA (IM Ampul)
- THİOSPA (Merhem)
- THİOSPA (Tablet)
- THİLO-TEARS (Oftalmik Jel)
- THİLO-TEARS SE (Oftalmik Jel)
- THOMAPYRIN (Tablet)
- THROMBOREDUCTIN (Kapsül)
- THYMOGLOBULINE (Flakon)
- THYROMAZOL Tablet
- TIAMYCIN Fort (Kapsül)
- TICLID (Film Tablet)
- TILADE Mint (Aerosol)
- TILCOTIL (IM/IV Flakon)
- TILCOTIL (Supozituvar)
- TILCOTIL (Lak Tablet)
- TIMABAK (Göz Damlası)
- TIMENTIN (IV Flakon)
- TIMO-COMOD (Göz Damlası)
- TIMOLOL-POS (Göz Damlası)
- TIMOPTIC (Oftalmik Solüsyon)
- TIMOPTIC-XE (Oftalmik Solüsyon)
- TINACTIN (Pudra Sprey)
- TINACTIN (Sıvı Sprey)
- TISSEEL KIT (Flakon)
- TİCLOCARD (Film Tablet)
- TİENAM (IV Flakon)
- TİENAM (IM Flakon)
- TİGAL (Tablet)
- TİGAL (Tablet)
- TİLKO (Kapsül)
- TİMOFTAL (Oftalmik Solüsyon)
- TİMOFTAL (Oftalmik Solüsyon)
- TİMOSOL (Göz Damlası)
- TİOCAN (Krem)
- TİOCELL %1 Dermal (Krem)
- TİOCELL %1 Dermal (Krem)
- TİOCELL %28 (Tırnak Solüsyonu)
- TİOCELL %28 (Tırnak Solüsyonu)
- TİOFEN (Flakon)
- TİOFEN (Flakon)
- TİOFEN (Tablet)
- TİOFEN (Tablet)
- TİONAMİD (Draje)
- TİORELAX (Ampul)
- TİORELAX (Merhem)
- TİROMEL Tablet
- TİTMUS H202 2 (Lens Solüsyonu)
- TİTMUS H202 I (Lens Solüsyonu)
- TOBEL (Ampul)
- TOBRASED (Göz Damlası)
- TOBRASED (Göz Merhemi)
- TOBREX (Oftalmik Pomad)
- TOBREX (Oftalmik Solüsyon)
- TOBSİN (Göz Damlası)
- TOCLASE (Şurup)
- TOFRANİL (Draje)
- TOLECTİN (Tablet)
- TOLTEX (Film Tablet)
- TOLVON (Tablet)
- TOMUDEX (Liyofilize Toz)
- TONIMER Baby (Sprey)
- TONIMER (Burun Spreyi)
- TONIMER (Flakon)
- TONOCALCIN (Ampul)
- TONOCALCIN (Nazal Sprey)
- TONOFERRİN (Şurup)
- TOPAMAX (Film Tablet)
- TOPAMAX Sprinkle (Mikropellet Kapsül)
- TOPFITZ (Efervesan Tablet)
- TOPRAMOXİN (Tablet)
- TOPRAMOXİN (Oral Süspansiyon)
- TORVAXAL (Film Tablet)
- TRACLEER (Film Tablet)
- TRACRİUM (IV Ampul)
- TRACTOCILE (IV Flakon)
- TRAMADOLOR (Ampul)
- TRAMADOLOR ID Retard (Tablet)
- TRAMADOLOR (Kapsül)
- TRANKO-BUSKAS (Draje)
- TRANSAMİNE (Film Tablet)
- TRANSAMİNE (Kapsül)
- TRANSAMİNE-10 (Ampul)
- TRANSAMİNE-5 (Ampul)
- TRANSIPEG (Saşe)
- TRANXILENE (Kapsül)
- TRASYLOL (Flakon)
- TRAUMAMINE (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- TRAUMSELAMİN (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- TRAVATAN (Oftalmik Solüsyon)
- TRAVAZOL (Deri Kremi)
- TRAVOCORT (Krem)
- TRAVOGEN (Sprey)
- TRAVOGEN (Krem)
- TREMAC (Film Tablet)
- TREMAC (Süspansiyon)
- TREMAC (Süspansiyon)
- TREMAC (Film Tablet)
- TRENTAL CR (Film Tablet)
- TRENTAL (IV Ampul)
- TRENTAL Retard (Draje)
- TRENTİLİN (Ampul)
- TRENTİLİN Retard (Film Tablet)
- TRESAN Bitki Özlü (Şampuan)
- TRESAN Isırgan Otu (Şampuan)
- TRESAN Papatya (Şampuan)
- TRESAN (Saç Kremi)
- TRESAN (Saç Losyonu)
- TRETIN (Krem)
- TREXAN (Tablet)
- TRH (IV Ampul)
- TRIAMINIC (Oral Solüsyon)
- TRIAMINIC (Tablet)
- TRIFLUCAN (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- TRIFLUCAN (Kapsül)
- TRIFLUCAN (Şurup)
- TRILEPTAL (Film Tablet)
- TRILEPTAL (Oral Süspansiyon)
- TRIMOVAX (Aşı)
- TRINORDIOL (Draje)
- TRIPACEL (Aşı)
- TRIQUILAR (Draje)
- TRISEQUENS (Tablet)
- TRITANRIX-HB (Aşı)
- TRIVIRATEN (Aşı)
- TRIZIVIR (Film Tablet)
- TRİAMTERİL (Kapsül)
- TRİATÜS (Şurup)
- TRİAVER (Ampul)
- TRİBEKSOL (Film Tablet)
- TRİBUDAT Fort (Tablet)
- TRİBUDAT (Tablet)
- TRİFEN Fort (Tablet)
- TRİFEN (Süspansiyon)
- TRİMOKS (Süspansiyon)
- TRİMOKS (Tablet)
- TRİMOSİN (Kapsül)
- TRİMOSİN (Süspansiyon)
- TRİO (Tedavi Paketi)
- TRİPTİLİN (Film Tablet)
- TRİVASTAL 50 Retard (Tablet)
- TRİZOL (Kapsül)
- TROFSELAMİN (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- TROMBOLİZ (Draje)
- TROPAMİD (Göz Damlası)
- TROPHAMINE (IV İnfüzyon Solüsyonu)
- TROPICAMIDE (Göz Damlası)
- TRUSOPT (Oftalmik Solüsyon)
- TRUVADA (Film Tablet)
- TUBA (Nasır Yakısı)
- TUROPTİN (Göz Damlası)
- TUSEPTİL (Şurup)
- TUSİLİN (Şurup)
- TUSİLİN Pediyatrik (Şurup)
- TUSSİFED (Şurup)
- TWINRIX Adult (Aşı)
- TWINRIX Pediyatrik (Aşı)
- TYGACIL (IV Flakon)
- TYLEXOL (Film Tablet)
- TYLOL 6 Plus (Süspansiyon)
- TYLOL Baby (Solüsyon)
- TYLOL Cold (Şurup)
- TYLOL Fort (Supozituvar)
- TYLOL HOT Pediatrik (Poşet)
- TYLOL HOT (Poşet)
- TYLOL HOT-D (Poşet)
- TYLOL Plus (Tablet)
- TYLOL (Supozituvar)
- TYLOL (Süspansiyon)
- TYLOL (Tablet)
- TYOFLEX (Merhem)
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)